Ουνιόν Βερολίνου: Μία ένωση από… σίδερο!

Μια άκρως διαφορετική στήλη σήμερα, μια στήλη που έχει ως σκοπό να σας κάνει να αγαπήσετε ακόμα περισσότερο το γερμανικό ποδόσφαιρο. Αφορμή μου έδωσε η Φράιμπουργκ, ένας σύλλογος που πραγματικά αποτελεί υπόδειγμα συλλόγου σε όλους τους τομείς. Ένας μέρος φανταστικό, ένας σύλλογος συνδεδεμένος με την πόλη, με τους ανθρώπους, με την κουλτούρα της περιοχής, ένας σύλλογος για τον οποίο μπορείς να μιλήσεις μόνο θετικά. Αλλάζω την λέξη Φράιμπουργκ με την λέξη Ουνιόν Βερολίνου, όπως και επίσης το φανταστικό μέρος, το οποίο λίγο πολύ είναι γνωστό σε όλους, σε αντίθεση με το Φράιμπουργκ.

Έτος ίδρυσης χρονολογείται το 1906, όταν και ονομάστηκε FC Ολύμπια Ομπερσόνεβαϊντε. Μια ομάδα που ιδρύθηκε από εργάτες και κάπου εκεί ξεκινάει ο… ρομαντισμός. Το γήπεδο χτίστηκε από τους ίδιους τους εργάτες και μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν είχαν αλλάξει τίποτα στο γήπεδο, πέραν από μερικών μικρών ανακαινίσεων. Κατά τη διάρκεια των ετών μέχρι και το 1966 η Ουνιόν Βερολίνου άλλαξε αρκετά ονόματα λόγω των πολέμων και το ότι δεν υπήρχε ειρηνική περίοδος. Φυσικά όπως όλοι ξέρετε, άνηκε στην ανατολική Γερμανία, αφού βρισκόταν ανατολικά του τείχους. Επομένως, τα χρόνια μέχρι το 1990 ήταν στείρα και χωρίς δημοσιότητα. Από το 1990 και έπειτα ξεκίνησε αργά και σταθερά μια οικοδόμηση μιας ομάδας, που τα θεμέλια της τα «νιώθει» κανείς μέχρι και σήμερα, περίπου 32 χρόνια μετά. Μέχρι το 2019 η Ουνιόν Βερολίνου ήταν μια από τις ισχυρές ομάδες της δεύτερης κατηγορίας (Zweite Liga). Σταθερή στο προσκήνιο, χωρίς όμως να έχει βλέψεις ανόδου αλλά ούτε και υποβιβασμού.

Το μεγάλο «μπαμ» ξεκίνησε πριν περίπου 7 έτη, όταν η διοίκηση με πολύ σωστές κινήσεις και τρομερή οικονομική πολιτική, έφτιαξε μια ομάδα με ξεκάθαρη νοοτροπία. Το αποτέλεσμα αυτού; To 2019 κατάφερε μέσα από τα μπαράζ να αποκλείσει την Στουτγάρδη και να ανέβει στην Μπουντεσλίγκα για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ορόσημο αυτή η άνοδος και όλα αυτά άξια και δίκαια. Φυσικά δεν σταμάτησε εκεί. Με τον Ελβετό Ούβε Φίσερ στον πάγκο της έχει καταφέρει να γίνει μια από τις πολύ σοβαρές και σταθερές ομάδες. Αποτέλεσμα όλης αυτής της εξαιρετικής προσπάθειας, με μοναδική στήριξη τον κόσμο της και τους χορηγούς, ήταν να πάρει για δύο σερί χρονιές το εισιτήριο για την Ευρώπη. Πέρυσι έπαιξε για πρώτη φορά ευρωπαϊκά, στο Κόνφερενς Λιγκ, ενώ φέτος έπαιξε για πρώτη φορά Γιουρόπα Λιγκ. Να τονίσουμε πως για πρώτη φορά είδε το γήπεδο της ευρωπαϊκό ματς φέτος, απέναντι στη Βέλγικη Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ, αφού πέρυσι δεν πήρε άδεια το γήπεδο της για να φιλοξενήσει ευρωπαϊκό παιχνίδι.

Για την Ουνιόν Βερολίνου το γήπεδο είναι ένα πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο. Όπως τόνισα παραπάνω, είναι χτισμένο από τους εργάτες της τότε εποχής, ανθρώπους που πονούσαν την ομάδα και γέμιζαν κάθε φορά το γήπεδο, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο. Λατρεύει την παράδοση, λατρεύει τους οπαδούς της η Ουνιόν, ένας σύλλογος που σέβεται ολοκληρωτικά τον φίλαθλο και τον οπαδό της. Η «Άλτε Φορστεραϊ», όπως λέγεται το γήπεδο της, είναι τόσο παραδοσιακό, που πέρυσι δεν πήρε άδεια από την Uefa, κάτι που της κόστισε την πρόκριση. Φέτος όμως μετά από μια μικρή ανακαίνιση πήρε την άδεια. Μάλιστα, πολύ σημαντικό για το γήπεδο, το ότι την περίοδο μέχρι και τα Χριστούγεννα χρησιμοποιείται για τα παραδοσιακά παζάρια των Γερμανών, κάτι το οποίο όχι μόνο επιτρέπει η διοίκηση, αλλά το διαφημίζει υπερήφανα.

Τι άλλο πρέπει να γνωρίζει κανείς για την Ουνιόν; Εχει από τους πιο πιστούς οπαδούς παγκοσμίως. Κάθε παιχνίδι της είναι sold out. Οι 27.000 χιλιάδες θέσεις ανήκουν ολοκληρωτικά στα μέλη της και για να γίνει κανείς μέλος της Ουνιόν Βερολίνου πρέπει να πληροί αρκετά κριτήρια. Το χαϊδευτικό της είναι «Eisern», που σημαίνει σίδερο, βγαλμένο από τους εργάτες της τότε εποχής, που σφυρηλατούσαν σίδερα.

Η Ουνιόν Βερολίνου είναι ομάδα που στρέφεται κατά του «δυτικού ποδοσφαίρου», του καπιταλιστικού. Εναντιώνεται για παράδειγμα σε τακτικές και πρότζεκτ ομάδων όπως η Παρί Σεν Ζερμέν, η Μάντσεστερ Σίτι και… μη πηγαίνοντας πολύ μακριά, είναι μεγάλη αντίπαλος της Λειψίας. Ένα γερμανικό ποδόσφαιρο που βασίζεται στην παράδοση, στη συλλογικότητα, στους φιλάθλους της, με δικά του μέσα και μακριά από επενδυτές. Αυτός που ευθύνεται για αρκετές επιλογές, διατηρώντας αυτό το DNA στην ομάδα είναι ο Ντιρκ Τσίνγκλερ, στον οποίο χρεώνεται πολύ από την επιτυχία. Φυσικά, ο άνθρωπος «κλειδί» για αυτό το μεγάλο ξεπέταγμα είναι ο προπονητής της ομάδας, ο Ούβε Φίσερ.

Ομάδα λοιπόν που μπορείς να αγαπήσεις χωρίς να διστάσεις. Ομάδα χωρίς «καπιταλιστική» σκοπιμότητα, που δεν θα χρησιμοποιήσει λεφτά άλλων και εις βάρος άλλων. Ομάδα πιστή μέχρι θανάτου στην παράδοση. Ομάδα που θα παλέψει μέχρι τελικής πτώσης απέναντι στον νεοπλουτισμό.

Όλα αυτά κάνουν την Ουνιόν Βερολίνου έναν πρότυπο συλλόγου, που κερδίζει συμπάθεια όλων αυτών που αγαπάνε το ποδόσφαιρο και το ότι αυτήν την στιγμή βρίσκεται στην πρώτη θέση της Bundesliga. Δείχνει έμπρακτα ότι για να φτιάξεις μια ομάδα ανταγωνιστική δεν χρειάζεσαι εκατομμύρια, χρειάζεσαι μια σωστή βάση, οπαδούς να σε αγαπάνε πραγματικά και να δίνουν το είναι τους. Αν στο λεξιλόγιο ψάξουμε τη λέξη «σύλλογος», τότε η Ουνιόν καλύπτει απόλυτα αυτήν την έννοια.

Μακάρι πρωταθλήτρια κυρία Ουνιόν Βερολίνου…