Τι (καλό) έχουν οι 4

Τρία παιχνίδια ακόμη για τον νικητή του φετινού Μουντιάλ. Το κυρίως πιάτο του τουρνουά είναι πίσω μας και μένει το γλυκό. Που για να λέμε την αλήθεια… γλυκοί είναι συνήθως οι ημιτελικοί. Εκεί έχουμε δει όντως ματσάρες.

Τελικό που να σε καθηλώσει δεν θυμάμαι να πω την αλήθεια. Ναι, τον βλέπεις με ένταση γιατί κρίνεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά αν με ψυχρό μάτι δεις τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού και τα συγκρίνεις με τα υπόλοιπα νοκ άουτ, σίγουρα υστερεί.

Με ευκαιρία το κενό σήμερα, ευκαιρία να ρίξουμε μια πρώτη ματιά στους τέσσερις που έφτασαν μέχρι εδώ. Ακολουθώντας τη σειρά που δίνουν οι στοιχηματικές εταιρίες για κατάκτηση.

Πρώτη η Γαλλία. Στο 1.50 να κερδίσει το Μαρόκο (κανονική διάρκεια) και 2.10 για να κατακτήσει το τρόπαιο. Με τον Μ’Μπαπέ ασταμάτητο και τον Ζιρού δίπλα του να ξέρεις πως θα σκοράρει αν τον αφήσεις λιγάκι ελεύθερο για να ρίξεις περισσότερα μαρκαρίσματα στον Μ’Μπαπέ. Με έναν Γκριζμάν, επίσης, να κάνει μαγικό τουρνουά σε επίπεδο οργάνωσης του παιχνιδιού και τον Τσουαμενί να αφήνει ελάχιστο χώρο στους αντιπάλους στη μεσαία γραμμή.

Οι Γάλλοι έχουν πλουραλισμό, αυτοπεποίθηση και σταρ στην ομάδα τους. Ακόμη και οι τραυματισμοί των Καντέ, Μπενζεμά χρησιμοποιήθηκαν για καλό της ομάδας. Αφού έγιναν η αφορμή για να φύγει το άγχος. «Εντάξει, χάσαμε 2 παιχταράδες, δεν είμαστε φαβορί εμείς».

Το Μαρόκο είναι αυτό που δικαιώνει την απόφαση της FIFA να αυξήσει τις ομάδες από το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η ψαλίδα έχει κλείσει, η Ευρώπη με τη Λατινική Αμερική δεν είναι οι μοναδικές που έχουν ποδόσφαιρο και ολοένα και περισσότερες χώρες «βγάζουν» ποδοσφαιριστές που αξίζουν να βρίσκονται σε μια μεγάλη διοργάνωση.

Το νιώσαμε από την πορεία που κάνει το Μαρόκο, το χαρήκαμε βλέποντας Αυστραλούς να πανηγυρίζουν στους δρόμους, μας άρεσε το ποδόσφαιρο του Καναδά. Η Βόρεια Αμερική απέδειξε πως μπορεί να προσφέρει 3^η ομάδα, δίχως αυτή να είναι το αδύναμο Τρινιντάντ Τομπάκο. Η Αφρική απέδειξε πως δεν συμπληρώνει το τουρνουά όπως κάποτε. Η Ασία είχε δύο ομάδες στα νοκ άουτ και είδε τη Σαουδική Αραβία να πετυχαίνει τη μεγαλύτερη έκπληξη στο τουρνουά.

Τα τοπικά πρωταθλήματα έχουν ανέβει επίπεδο, το ξέρουμε καλύτερα όσοι παίζουμε στοίχημα και έχουμε ρίξει μια ματιά προς τα εκεί, ενώ η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου φέρνει τα αστέρια από νωρίς στο εξωτερικό. Το Μαρόκο έχει ποδοσφαιριστές με παραστάσεις στην Ευρώπη, που γνωρίζουν να σταθούν τακτικά στο γήπεδο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η άμυνά του πετυχαίνει τέτοιους στατιστικούς δείκτες.

Στην Κροατία ο Μόντριτς τραβά τα βλέμματα αλλά αν δούμε με ψυχρό μάτι τις επιδόσεις του είναι ένα επίπεδο κάτω από τον παίκτη του 2018. Ναι μεν έχει άξιους συμπαραστάτες, ναι υπάρχει άρτια τακτική οργάνωση και αθλητική παιδεία, αλλά κάτι δεν μου κάνει κλικ για να τη δω να πηγαίνει μέχρι τέλους.

Σημειώστε επίσης πως η Αργεντινή έχει αγωνιστεί τρεις φορές στη διοργάνωση στο γήπεδο που θα γίνει ο τελικός, ενώ η Κροατία θα παίξει για πρώτη φορά. Λεπτομέρεια, αλλά με τη σημασία της.

Η Αργεντινή στα μάτια μου έχει μια… κενή φουρνιά. Είναι ο 35αρης Μέσι που κάνει φανταστικό τουρνουά και στη δεύτερη γραμμή ο 21χρονος Εντσο Φερνάντες, ο 22χρονος Αλβάρες και ο 23χρονος Μακάλιστερ. Κατά τη γνώμη μου αυτά τα τουρνουά θέλουν και μια καλή φουρνιά παικτών που να βρίσκονται στην ιδανική ποδοσφαιρική ηλικία. Το ηλικιακό γκρουπ 26-30, που συνδυάζει παραστάσεις, εμπειρία, τακτικές γνώσεις και προσωπικότητα. Και εκεί η Αργεντινή έχει μόνο τον Ντε Πολ. Σαν να…. σταμάτησε να παράγει ποδοσφαιριστές εκείνες της σεζόν το σύστημά τους.

Ναι μεν στα 22 σου στη σημερινή Ευρώπη θεωρείσαι έτοιμος, αλλά είναι διαφορετικό να είσαι έτοιμος και άλλο να είσαι πλήρης, γεμάτος, έμπειρος και τακτικά άρτιος. Δεν είναι τυχαίο πως στα 18 τους Παγκόσμιο Κύπελλο πήραν μόνο τα 2 Θαύματα του ποδοσφαίρου, ο Πελέ τη δεκαετία του 50 και ο Μ’Μπαπέ το 2018.

Ούτε είναι τυχαίο πως τα αστέρια στο Μαρόκο είναι ποδοσφαιριστές σε αυτό το ποδοσφαιρικό ηλικιακό γκρουπ. Ο Μπόνο στα 31, ο Αγκέρ στα 26, ο Αμπραμπατ στα 26, ο Ζίγιεκ στα 29, όπως και ο Μπουφάλ. Και πίσω τους Ελ Νεσίρι στα 25 και Χακίμι στα 24. Ένα τρομερό ηλικιακό μείγμα.

Στοιχηματικά η διοργάνωση προσωπικά πηγαίνει καλά. Όταν το ROI γράφει 110% δεν χρειάζεται ιδιαίτερες αναλύσεις. Καλώς ή κακώς όμως τα καλύτερα ήταν πίσω. Διόλου τυχαία το υψηλότερο άνοιγμα μίζας έγινε στα μακροχρόνια ομίλων και στα παιχνίδια των ομίλων. Στα νοκ αουτ πληρώθηκαν στοχευμένες δυάδες τόσο στους «16» όσο και στα προημιτελικά.

Νέο ραντεβού αύριο με ανάλυση ημιτελικού και στοίχημα!