Η κρίση φέρνει δημιουργικότητα!

Καλημέρα φίλοι! Μέσα στην εβδομάδα είχαμε meeting της ομοσπονδίας γερμανικού ποδοσφαίρου. Αρχικά συμφώνησαν πως μέχρι τις 30 Απρίλη δεν θα υπάρξουν παιχνίδια. Έπειτα όμως έχουν αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για επανέναρξη, αν τα νέα κρούσματα του ιού συνεχίζουν να πέφτουν με αυτόν το ρυθμό.

Προσωπικά θέλω μόνο να ξεκινήσει αν όλα λειτουργήσουν υπέρ της υγείας. Δεν θα έχει κανένα νόημα μια επανέναρξη που θα φέρει προβλήματα και εξάπλωση του ιού. Αρχικά η σκέψη είναι να αρχίσουν οι αγώνες το πρώτο Σ/Κ του Μαίου, αυτό λέγεται μεταξύ των ομάδων, κάτι που φυσικά πρέπει να αποφασιστεί 3 εβδομάδες πριν, έτσι ώστε να έχουν οι ομάδες τον χρόνο να προετοιμαστούν.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη προοπτική. Σύμφωνα με… φήμες από στελέχη της Uefa, ότι τα πρωταθλήματα θα πάρουν παράταση για Ιούνιο-Ιούλιο, όπως και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι αυτό και πόσο νόημα θα είχε. Νομίζω όσο πλησιάζουμε τον Ιούνιο και δεν γίνεται τίποτα, τόσο πλησιάζει το ενδεχόμενο να ακυρωθεί η χρονιά ή να σταματήσουν όλοι εντελώς μέχρι του χρόνου τέτοια εποχή (το δεύτερο ενδεχόμενο θα… σκοτώσει τους συλλόγους).

Αυτά με την κατάσταση που επικρατεί. Εμείς εδώ θα συνεχίζουμε να γράφουμε στήλες, να ακονίζουμε το μυαλό μας, βρίσκοντας θέματα για εσάς. Έτσι και σήμερα βρήκα ένα μικρό θεματάκι, το οποίο θα σας παρουσιάσω και έχει να κάνει για πολλοστή φορά με την ομάδα μου, την Γκλάντμπαχ.

Η κρίση όπως τόνισα σε προηγούμενη στήλη δείχνει τον χαρακτήρα των οπαδών του κάθε συλλόγου, δείχνει τον χαρακτήρα του ίδιου του συλλόγου. Σε αυτό μπορώ να πω πως η υπερηφάνεια για τον σύλλογο που αγαπώ, ξεχειλίζει. Η αλληλεγγύη είναι τρομερή, αλλά δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τις γερμανικές ομάδες, που είναι απίστευτα δεμένες με τον κόσμο τους, με την περιοχή τους.

Σήμερα όμως δεν θα μιλήσω για την αλληλεγγύη, αλλά για τη δημιουργικότητα των οπαδών της Γκλάντμπαχ. Όπως ξέρετε, η έννοια κεκλεισμένων δεν υπάρχει στη Γερμανία, ή τουλάχιστον δεν αποτέλεσε θέμα τα τελευταία 65 χρόνια. Δεν νοείται γήπεδο χωρίς φιλάθλους, οπαδούς και μάλιστα και των δύο ομάδων. Αφύσικο να υπάρξει τέτοια κατάσταση σε γερμανικό γήπεδο. Κι όμως, αυτό το κεκλεισμένων, για λόγους υγείας, θα πρέπει να γίνει συνήθεια για κάποιο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς. Το πόσο μου λείπει το γήπεδο, δεν μπορώ να σας το περιγράψω, είναι ένα πολύ άσχημο συναίσθημα.

Τι έκαναν λοιπόν οι οπαδοί της Γκλάντμπαχ; Η μάλλον για να το πούμε καλύτερα, τι αποφάσισαν για τα μελλοντικά παιχνίδια χωρίς κόσμο (έχοντας μπροστά τους τουλάχιστον έναν μήνα για να προετοιμαστούν) ;

Μετά από πολλές συζητήσεις και σε forum και σε σελίδες στο Facebook, όπου μεταξύ άλλων υπήρξαν πολλές ιδέες, αποφασίστηκε πως όλοι οι κάτοχοι διαρκείας (30.000) μπορούν να φτιάξουν ένα ομοίωμα από ελαφρύ υλικό, από 40 εκατοστά, μέχρι 1,50 μέτρο, να το βάψουν όπως θέλουν, να το σχεδιάσουν όπως θέλουν και πριν από κάθε εντός έδρας αγώνα ή μετά από συνεννόηση με τη διοίκηση, να τοποθετηθούν αυτά τα ομοιώματα στις αντίστοιχες θέσεις. Ο λόγος είναι απλός. Το γήπεδο δεν θα έχει αυτήν την έρημη εικόνα, αλλά θα είναι γεμάτο χρώματα. Φυσικά θα λείπει η… φωνή, όμως καλύτερα η οπτική υποστήριξη, από τη μηδενική υποστήριξη.