Ποίηση εν κινήσει
Νομίζω χθες σας έγραψα πως θα κάνουμε ένα διάλειμμα από τα μεταγραφικά τεκταινόμενα της Euroleague και θα σχολιάσουμε τα δύο πρώτα επεισόδια του εντυπωσιακού ντοκιμαντέρ the “Last Dance”. Όσοι περίμεναν ωδή στο όνομα του Μάικλ Τζόρνταν, δεν διαψεύστηκαν, ο “MJ” είναι πρωταγωνιστής, όμως είδαμε κι άλλα πράγματα, που έκαναν τους Σικάγο Μπουλς τόσο επιτυχημένους και ξεχωριστούς.
Γίνεται να μην γίνει αναφορά στον τεράστιο Σκότι Πίπεν; Ο Τζόρνταν παραδέχτηκε πως ήταν ο ιδανικός συμπαίκτης γι’αυτόν και η απουσία του στις αρχές της αγωνιστικής περιόδου 1997/1998, είχε αρνητικές συνέπειες για τους “ταύρους”. Ήττες, κάκιστες εμφανίσεις και τα νεύρα ήταν τεντωμένα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, ήταν το γεγονός του συμβολαίου του “Ινδιάνου”. Στα 21 του χρόνια ο Πίπεν υπέγραψε εφταετές συμβόλαιο με τους Μπουλς. Σίγουρα σε τόσο νεαρή ηλικία το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να παίξει μπάσκετ και να φροντίσει την οικογένειά του. Θυμίζω πως ο ένας αδερφός του και ο πατέρας του ήταν ανάπηροι, άρα είναι λογικό, να μην σκέφτηκε σε μεγάλο βαθμό τις απολαβές του.
Τα χρόνια πέρασαν όμως ο Πίπεν έγινε το alter ego του Τζόρνταν, όμως το Σικάγο δεν τον κάλεσε ποτέ γι’αναπροσαρμογή συμβολαίου με μεγαλύτερες οικονομικές απολαβές. Δεν θα κάτσω να σχολιάσω, ότι οι ομάδες, σκέφτονται λογιστικά. Με ξένισε πολύ που ο “Air”, δεν πήρε θέση και να υποστηρίξει τον συμπαίκτη του. Η δήλωση “no comment” δεν μου άρεσε, ενώ αντίθετα ο Φιλ Τζάκσον δεν κατηγόρησε τον παίκτη του, όταν το καλοκαίρι του 1997, δεν έκανε το χειρουργείο για τον αστράγαλό του, αλλά επίτηδες το άφησε για το φθινόπωρο.
Τώρα για τον Τζέρι Κράουζ, τι να γράψεις. Έφτιαξε μία καταπληκτική ομάδα, που σάρωσε τα πάντα στα διάβα της, όμως σ’αυτά τα επεισόδια είδαμε τον κόσμο και τους παίκτες των “ταύρων” να τον χλευάζουν σε υπερθετικό βαθμό. Ένας παράγοντας σαν αυτόν, ήταν υποχρεωμένος να σκέφτεται και την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα ενός τεράστιου οργανισμού, όμως εκείνη την εποχή ο Τζόρνταν, ο Πίπεν και το υπόλοιπο σταφ, τον “έκραζε” καθημερινά. Ξέρετε δεν είναι εύκολο να διαχειρίζεσαι μεγάλους αθλητές, οι οποίοι έχουν στο μυαλό τους ΜΟΝΟ, πως θα κερδίζουν παιχνίδια.
Ο Μπερντ τα είπε όλα
Την περίοδο 1985/1986 οι Μπουλς προκρίθηκαν μετά βίας στα playoff (ειχε τραυματιστεί ο Τζόρνταν εκείνη τη σεζόν) και ο αντίπαλος τους στον πρώτο γύρο ήταν οι πανίσχυροι Μπόστον Σέλτικς του Λάρι Μπερντ. Οι “ταύροι” ηττήθηκαν (αποκλείστηκαν άνετα από τους “Κέλτες”) στα πρώτα δύο ματς της σειράς, όμως ο MJ σημείωσε 102 πόντους. Ήταν κάτι το απίστευτο κι ακόμα, αδυνατώ να πιστέψω πως τα έβαλε με μία ολόκληρη ομάδα και, λίγο έλειψε να κερδίσει. O προπονητής του Σταν Άλμπεκ τον συμβούλεψε ούτε λίγο ούτε λίγο, κάνε το παιχνίδι σου. Ένας εναντίον πέντε. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ο Μπερντ παραδέχτηκε on camera, πως αναμφίβολα είναι ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ…
Πραγματικά ανυπομονώ για τα επόμενα επεισόδια της σειράς, όπου θα ξετυλιθεί το κουβάρι της ψυχολογίας ενός ανθρώπου, που ξεκάθαρα είναι ο G.O.A.T του επαγγελματικού αθλητισμού.
ΥΓ. Από το σπίτι μαθαίνεις πολλά πράγματα. Ο ανταγωνισμός του Μάικλ Τζόρνταν με τον μεγαλύτερο του αδερφό Λάρι, τον έκανε απίστευτα ανταγωνιστικό, όπως και η κριτική του πατέρα του. Να γίνετε σπουδαίοι στον τομέα σας.
ΥΓ2. Στον τρίτο επαγγελματικό αγώνα της καριέρας του, ο MJ έδειξε στους συμπαίκτες του, πως είναι ο κορυφαίος παίκτης στο ρόστερ. Σ’εκείνη την αναμέτρηση με τους Μιλγουόκι Μπακς ο Τζόρνταν συστήθηκε σε όλο το ΝΒΑ. Όπως σωστά παραδέχτηκαν πολλοί φίλοι του μπάσκετ, παρακολουθώντας τον Τζόρνταν, ήταν σαν να κυριαρχεί το απόφθεγμα “Ποίηση εν κινήσει”.