Ομαδάρες που «διαλύθηκαν» από τις μεταγραφές

Πληρωθήκαμε το πρώτο value bet αυτής της ιδιαίτερης περιόδου με στοιχήματα στη Λευκορωσία. Στο τοπικό ντέρμπι η Λοκομοτίβ Γκομέλ επιβεβαίωσε το διπλό του 3.20. Ελάχιστη νίκη βέβαια, καθώς η μίζα παραμένει χαμηλή σε αυτές τις άγνωστες συνθήκες.

Σήμερα ποδόσφαιρο δεν έχουμε στο μενού, έτσι σκέφτηκα να παραθέσω στοιχεία από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που βρήκα στην Ισπανική εφημερίδα Marca. Η αφορμή του θέματος είναι το μεταγραφικό παζάρι, που φέτος αναμένεται να είναι εντελώς διαφορετικό.

Κατά το παρελθόν όμως υπήρχαν σπουδαίες ομάδες που… αποδομήθηκαν εξαιτίας των χρημάτων. Αυτές θα δούμε στο σημερινό κείμενο.

Ερυθρός Αστέρας – Η μοίρα του πολέμου

Ξεκινάω με μια περίπτωση που πέρα από ποδοσφαιρικά είχε και μη αθλητική εκδοχή. Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία συνέβαλε στο να διαλυθεί εντελώς εκείνη η μεγάλη ομάδα που είχε φτιάξει ο Ερυθρός Αστέρας στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Πέρα από εγχώριους τίτλους, είχε στο παλμαρέ του και έναν ευρωπαϊκό το 1991.

Από εκείνη την ομάδα η Ρεάλ Μαδρίτης πήρε τον μέσο Προσινέτσκι, ενώ στο παντοδύναμο τότε Καμπιονάτο κατέληξαν τα άλλα μεγάλα ονόματα. Ο, νυν προπονητής, Μιχαίλοβιτς στη Ρόμα. Ο σπουδαίος μέσος Γιούγκοβιτς στη Σαμπτόρια, ενώ ο Σαβίσεβιτς συνέχισε να σκοράρει με τη φανέλα της Μίλαν.

Το παράδοξο ήταν πως τα περισσότερα λεφτά έδωσε η Ιντερ για τον επιθετικό Ντάρκο Πάντσεφ, που σίγασε στην Ιταλία μετά τα 116 γκολ σε 141 ματς με τη φανέλα του Αστέρα.

Αγιαξ – Η Λερναία Ύδρα

Κι αν έχουν γραφτεί κείμενα για τους Ολλανδούς και την τρομερή δουλειά που γίνεται σε επίπεδο νέων. Πραγματικά εκπληκτικό επίτευγμα να φτάνεις μέχρι την κορυφή, να πουλάς σε τέτοιες τιμές όλα σου τα αστέρια και μετά να «γεννάς» νέα.

Η ομάδα του τίτλου του 1973 κέρδισε στον τελικό τη Μπαρσελόνα αλλά είδε μέσα σε δύο καλοκαίρια τους τεράστιους Γιοχαν Κρόιφ και Γιόχαν Νέεσκενς να μετακομίζουν στη Βαρκελώνη.

Το 1987, με τον Κρόιφ στον πάγκο, η επόμενη φουρνιά σπουδαίων Ολλανδών που έφτασαν σε Ευρωπαϊκό τίτλο. Ακολούθησε η φυγή των Ράικαρντ και Φαν Μπάστεν, με τον ίδιο τον Κρόιφ να φεύγει για δεύτερη φορά με προορισμό τη Βαρκελώνη, αυτή για να γίνει προπονητής της Μπαρσελόνα!

Ο Αγιαξ συνέχισε να κάνει αυτό που ξέρει καλά, κερδίζοντας τη Μίλαν για να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ του 1995. Και μέσα σε τρία καλοκαίρια να δει τον σκόρερ εκείνου του τελικού Κλάιφερτ να πηγαίνει στη Μίλαν, τον Βενγκέρ να καλεί στην Αρσεναλ τον εξτρέμ Οβερμαρς και τη Μπέτις να πληρώνει πολλά για τον Νιγιριανό Φίνιντι. Σε άλλες πολιτείες συνέχισαν και δύο από τους κορυφαίους μέσους της επόμενης δεκαετίας, ο Ζέεντορφ και ο Ντάβιντς.

Παλμέιρας – Η αγορά της Βραζιλίας

Φυσικά αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ευρώπη. Ας δούμε τι έγινε στην Παλμέιρας της Βραζιλίας μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Σελεσάο το 1994 στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τότε οι Ιάπωνες κάνανε μεγάλη προσπάθεια να ενισχύσουν το πρωτάθλημά τους, με τη Γιοκοχάμα να υπογράφει το 1994 με τους Σαμπάιο και Ζίνιο, ενώ την επόμενη σεζόν ο Ζάγκο κατέληξε στην Κασίβα.

Στην Ευρώπη αν μια ομάδα αντιλήφθηκε άμεσα το «χρυσορυχείο» της Παλμέιρας ήταν η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Το 1996 απέκτησε Ριβάλντο και Φλάβιο Κονσεϊσάο και την επόμενη σεζόν έφερε και τον Τζαλμίνια. Το τι ποδόσφαιρο απολαύσαμε τις επόμενες σεζόν από τη σούπερ-Ντεπόρ, σίγουρα το θυμάστε οι παλαιότεροι!

Μονακό – Η σύγχρονη εκδοχή

Δεν γινόταν όμως μόνο παλαιότερα αυτά. Υπάρχει μια περίπτωση ομάδας που κατάφερε και συγκέντρωσε μια φουρνιά σούπερ ταλαντούχων νεαρών, κάτω από τα ραντάρ των πολυάριθμων πλέον σκάουτερ.

Η Μονακό του Ζαρντίμ δεν πήρε ευρωπαϊκό τίτλο, αλλά εκθρόνισε την πλούσια Παρί Σ.Ζ. από τον Γαλλικό θρόνο. Την Παρί Σ.Ζ. που μετά τη «χρύσωσε» για να κάνει δικό της τον Μ’Μπαπέ.

Η ευρωπαϊκή πορεία εκείνη της Μονακό, έκανε κι άλλους πλούσιους της Ευρώπης να στρώσουν εκατομμύρια στα πόδια της. Η Μάντσεστερ Σίτι για τον μπακ Μεντί και τον Μπερνάρντο Σίλβα. Η Τσέλσι για τον ογκόλιθο της μεσαίας γραμμής Μπακαγιόκο, η Λίβερπουλ για τον πανταχού παρών Φαμπίνιο, μέχρι και η Ατλέτικο Μαδρίτης για τον Λεμάρ.

Το νταμπλ της Λάτσιο και η Πόρτο του Μουρίνιο

Αυτές ήταν οι πιο τρανταχτές περιπτώσεις, αλλά όχι οι μόνες ομάδων που μετά από τίτλους είδαν μεγάλα αστέρια τους να αποχωρούν.

Ο Αργεντινός μέσος Βερόν, ο Τσέχος Νέντβεντ, ο Σέρτσιο Κονσεϊσάο αλλά και οι επιθετικοί Μπόκσιτς-Σάλας αποχώρησαν από τη Λάτσιο επιστρέφοντάς της πολλά εκατομμύρια μετά το νταμπλ του 2000.

Η Πόρτο του Μουρίνιο έκανε το μπαμ το 2004 και μετά έγινε μέρος κάθε παρόμοιου αφιερώματος για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την επιτυχία και τους παίκτες που πούλησε τα επόμενα έτη.