Όπλο η σοβαρότητα!

Θυμάστε τι λέγαμε πριν τρεις εβδομάδες περίπου; Αν όχι, πατήστε εδώ. Υπήρχαν τρία σημεία στα οποία προσέγγισα τη Γερμανία, η πολύ δυνατή μεσαία γραμμή, η εναλλαγή στα πρόσωπα της επίθεσης και η αργή αμυντική γραμμή.

Το ότι η αμυντική γραμμή είναι αργή το είδαμε με την Ουκρανία, από τύχη δεν δέχτηκε κάποιο γκολ ή μάλλον ελέω Μάνουελ Νόιερ. Με την Πολωνία απλά ήθελε να εξασφαλίσει το βαθμό της ισοπαλίας με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, τον πήρε (0-0) και φυσικά τελευταία αγωνιστική νίκησε πολύ εύκολα την Ν.Ιρλανδία με 1-0.

Τι κρατάμε από τα παιχνίδια της στον όμιλο; Μα φυσικά την σοβαρότητα με την οποία προσέγγισε κάθε παιχνίδι ο Λεβ. Είδε τεράστια προβλήματα στα δύο φιλικά πριν το Euro και ο Γερμανός προπονητής δεν το άφησε στην τύχη. Ξεκίνησε από τα βασικά, δηλαδή από την άμυνα. Κολόνα ο Μπόατενγκ, δίπλα του ο απροσπέλαστος Χούμελς, ενώ στα άκρα έπαιζε, είτε με το Χέκτορ, είτε με τον Μουστάφι. Στη μεσαία γραμμή δεν χρειάστηκε να κάνει και πολλά, με Κροος, Κεντίρα, Οζίλ, έδεσε την ομάδα. Επιθετικά δεν είδαμε κάτι το εξαιρετικό, φάνηκε ότι δουλειά στον επιθετικό τομέα έγινε στο τρίτο παιχνίδι αλλά και στη φάση των “16”. Ποιο το αποτέλεσμα; Μηδέν παθητικό και 3 γκολ ενεργητικό για τη φάση των ομίλων, ενώ το 3-0 επί της Σλοβακίας ήταν η επιβεβαίωση ότι η Γερμανία εξελίσσεται παιχνίδι με το παιχνίδι.

Η σοβαρότητα που επέδειξαν τα “Πάνσερ” ήταν αποτέλεσμα των δύο κακών φιλικών πριν την έναρξη του Euro, όσο περίεργο και αν ακούγεται. Ήταν αφορμή για τον Λεβ να δουλέψει πολύ πιο πολύ την άμυνα παρά την επίθεση. Έτσι ίσως δικαιολογείται και το “κόψιμο” του Μπελαράμπι, δεν ήθελε η ομάδα του να έχει “μπουκαδόρικο” στυλ, ήθελε να πάει στα σίγουρα και φυσικά του έχει βγει μέχρι στιγμής.

Αποκάλυψη μέχρι στιγμής αποτελεί ο Κίμιχ αλλά και ο Ντράξλερ. Όλοι ξέραμε ότι ο Ντράξλερ είναι παικταράς, ποτέ του όμως δεν το έδειξε, πάντα κυμαινόταν στην μετριότητα, μέχρι που ήρθε το παιχνίδι με την Σλοβακία. Ουσιαστικά μόνος του το πήρε, δημιούργησε ρήγματα σε όλη την άμυνα της Σλοβακίας, έβαλε και γκολ. Ο Κίμιχ από την άλλη θυμίζει Λαμ, Λαμ στα 23 του. Εξαιρετικές τοποθετήσεις, καλές σέντρες και τρομερά κοψίματα στην άμυνα. Διπλό λοιπόν το κέρδος για τον Λεβ, που παίρνει θετικά στοιχεία από δύο παίκτες που όλοι είχαν ξεγραμμένους.

Έτσι η Γερμανία έφτασε στους “8”, όπου θα αντιμετωπίσει την Ιταλία. Όλοι μιλάνε για ρεβάνς του 2012, τότε που η “νατσιονάλμανσαφτ” είχε χάσει από τους Ιταλούς με 2-1. Μόνο εύκολο δεν είναι το παιχνίδι βέβαια, καθώς οι Ιταλοί με τον τρόπο παιχνιδιού τους μπορεί να επαναλάβουν αυτό που έκαναν το 2012. Σε αυτό το ματς λοιπόν η Γερμανία θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά απέναντι σε ομάδα που ξέρει να παίζει τρομερή άμυνα αλλά και να ξεδιπλώνεται εξαιρετικά στις αντεπιθέσεις.

Πότε η Γερμανία έπαιξε καλύτερα; Όταν μπήκε ο Γκόμεζ βασικός, όταν δηλαδή η Γερμανία είχε καθαρόαιμο επιθετικό στην ενδεκάδα της. Μπορεί το σύστημα “Πεπ Γκουαρντιόλα” να έχει προσφέρει πάρα πολλά στους Γερμανούς (η μισή ομάδα είναι Μπάγερν, έχουν αφομοιώσει τις πολλές πάσες και την ψυχραιμία) αλλά το “ψευτοφόρ” δεν της ταιριάζει, αποδεδειγμένα. Πάρα πολλά τα προβλήματα με Ουκρανία και Πολωνία επιθετικά. Με το που ξεκίνησε ο Γκόμεζ (στο παιχνίδι με Ιρλανδία) αμέσως αμέσως η Γερμανία έκανε τις τριπλές φάσεις σε ένα ημίχρονο από όσες είχε κάνει συνολικά στα δύο προηγούμενα ματς. Η επιβεβαίωση για αυτό ήρθε στο πρώτο παιχνίδι νοκ-άουτ, εκεί όπου έριξε τρία γκολ στους Σλοβάκους.

Τα πλεονεκτήματα λοιπόν που έχει δημιουργήσει από μόνη της η ομάδα είναι πολλά. 1) Με Κίμιχ και Ντράξλερ μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα από όλες τις πλευρές, 2) Με Χούμελς-Μπόατενγκ (το δίδυμο της Μπάγερν για του χρόνου) δείχνει να έχει βρει χημεία, 3) Κρόος, Κεντίρα και Οζίλ δείχνουν σε τρομερή κατάσταση προσφέροντας πάρα πολλά σε άμυνα και επίθεση.

Τα λέμε Σάββατο πρωί για την ανάλυση του παιχνιδιού Γερμανία – Ιταλία.