Φραίμπουργκ, υπόδειγμα συλλόγου

Μια άκρως διαφορετική στήλη σήμερα, μια στήλη που έχει ως σκοπό να σας κάνει να αγαπήσετε ακόμα περισσότερο το γερμανικό ποδόσφαιρο. Αφορμή μου έδωσε η Φράιμπουργκ, ένας σύλλογος που πραγματικά αποτελεί υπόδειγμα συλλόγου σε όλους τους τομείς. Ένας μέρος φανταστικό, ένας σύλλογος συνδεδεμένος με την πόλη, με τους ανθρώπους, με την κουλτούρα της περιοχής, ένας σύλλογος για τον οποίο μπορείς να μιλήσεις μόνο θετικά.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η Φράιμπουργκ ιδρύθηκε το 1904, ανήκει στην περιφέρεια της Μπάντεν-Βούτενμπεργκ, ένα καταπληκτικό μέρος για να ζήσει κανείς. Τα χρώματα της είναι το κόκκινο και το άσπρο, καμία σχέση με το σύμβολο της δηλαδή, το οποίο είναι ασπρόμαυρο. Φυσικά ανήκει στις παραδοσιακές ομάδες του γερμανικού ποδοσφαίρου, τιμάει το 50+1, έχοντας 26.500 μέλη στο ενεργητικό της. Πρόεδρος του συλλόγου, ψηφισμένος από τα μέλη, είναι ο Γούγκμαν, ενώ στη διοίκηση ανήκουν και οι Λέκι και Σάιερ.

Μετράει 4 κατακτήσεις Zweite Liga, κατά τα άλλα δεν έχει διακρίσεις, με την τροπαιοθήκη να είναι άδεια. Όμως ένας σύλλογος δεν είναι (μόνο) τρόπαια και διακρίσεις, ένας σύλλογος έχει να κάνει με την αγάπη του τόπου, ανεξάρτητα από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες και αυτό είναι που κάνει το γερμανικό ποδόσφαιρο τόσο ξεχωριστό και την Φράιμπουργκ ακόμα πιο ξεχωριστή. Την ομάδα σου δεν την αγαπάς επειδή νικάει, ούτε επειδή σηκώνει κούπες, την ομάδα σου την αγαπάς για αυτό που πρεσβεύει, για το συναίσθημα που σου δίνει κάθε εβδομάδα, η συνεύρεση με ανθρώπους στο γήπεδο, η ατμόσφαιρα, η μπίρα, η χαρά και η λύπη που θα σου προσφέρει όλη η διαδρομή.

Τι κάνει την Φράιμπουργκ και την κάθε Φράιμπουργκ τόσο ξεχωριστή; Μα φυσικά το ότι με δικούς της κόπους, με τα μέλη της, με σωστούς ανθρώπους στη διοίκηση, κατάφερε να πάει ένα βήμα παρακάτω, εγκαινιάζοντας το καινούριο της γήπεδο, που κόστισε μόνον 120 εκ ευρώ. Η χωρητικότητα είναι 34.700 και είναι ένα γήπεδο άκρως φιλικό προς το περιβάλλον. Οι 12.400 θέσεις (όρθιοι) αποτελούν το πέταλο των «οργανωμένων», όπως άλλωστε σε κάθε γήπεδο της Γερμανίας, όπου η πυρήνας των οπαδών είναι όρθιοι.

Το καινούριο γήπεδο δίνει νέα δυναμική στην ομάδα, είτε οικονομική, είτε αγωνιστική. Οι εισπράξεις πλέον από κάθε αγώνα θα είναι σχεδόν διπλάσιες, με το γήπεδο να έχει κάθε πολυτέλεια που θα ήθελε μια ομάδα. Το γήπεδο ανήκει αποκλειστικά στην ομάδα της Φράιμπουργκ και την πόλη του Φράιμπουργκ. Ο τάπιτας βρίσκεται 5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, με την στέγη να στηρίζεται με σίδερα που φτάνουν μέχρι και 12 μέτρα κάτω από τη γη. Οι προβολείς του γηπέδου είναι LED, ενώ πολλά λειτουργούν με ηλιακή ενέργεια, την οποία απορροφάει η στέγη του γηπέδου.

Ο χώρος γύρω από το γήπεδο δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, λίγο πάρκο, και αυτοκινητόδρομος και φυσικά το αεροδρόμιο, που βρίσκεται δίπλα. Υπάρχει φυσικά πάρκινγκ για αυτοκίνητα με μπαταρία και 3.700 θέσεις για ποδήλατα, 2.100 θέσεις για λεωφορεία και αυτοκίνητα.

Φυσικά όλο το οικοδόμημα της Φράιμπουργκ τα τελευταία 10 χρόνια βίωσε μια τεράστια άνθηση, την οποία οφείλει σε τεράστιο βαθμό σε έναν δάσκαλο του ποδοσφαίρου και σε έναν από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους στο γερμανικό ποδόσφαιρο, τον Κρίστιαν Στράιχ, που του χρόνου θα κλείσει δέκα χρόνια στον πάγκο της ομάδας.

Ο Κρίστιαν Στράιχ γεννήθηκε στο Βάιλ Αμ Ράιν, όμως η καρδιά του πολύ γρήγορα ερωτεύτηκε το Φράιμπουργκ. Από νεαρή ηλικία ως ποδοσφαιριστής της Φράιμπουργκ ήταν αγαπητός και πάντα ήθελε να είναι μέρος της ομάδας. Στο Φράιμπουργκ έκανε και τα περισσότερα παιχνίδια της καριέρας του. Το 1994 σταμάτησε η ποδοσφαιρική του καριέρα, όπου ένα έτος μετά ξεκίνησε η προπονητική του καριέρα, μα που αλλού, φυσικά στο Φράιμπουργκ, στην ομάδα U19. Το 2012 ανέλαβε την πρώτη ομάδα και έκτοτε η διοίκηση δεν έχει σκεφτεί στιγμή να τον αποδεσμεύσει, με τον ίδιο να νιώθει κομμάτι της ομάδας και να μην φαντάζεται να προπονήσει άλλη ομάδα. Ο ίδιος τόνισε πολλές φορές, πως είτε του έκανε προσφορά η Ρεάλ ή η Μάνσεστερ, θα έλεγε όχι, μένοντας στο Φράιμπουργκ.

Πως λοιπόν η Φράιμπουργκ να μην είναι πρότυπο συλλόγου; Τα οικονομικά της τα ελέγχει πλήρως, όντας υγιέστατη, δεν έχει ανάγκη από επενδυτές, ούτε από ανθρώπους που «χώνουν» λεφτά ψάχνοντας διακρίσεις λυσσαλέα. Ποτέ δεν ξόδεψε περισσότερα λεφτά από  όσο είχε κέρδος μια χρονιά, μάλιστα πάντα ίσχυε το «μπορούμε να ξοδέψουμε μέχρι το 50% των κερδών, τα υπόλοιπα θα τα επενδύουμε σε εγκαταστάσεις, ακαδημίες και γήπεδο». Με ένα γήπεδο να είναι πάντα γεμάτο κάθε Σάββατο, με την πόλη να είναι ένα διαμάντι στην περιοχή, είναι δύσκολο να μην ερωτευτείς αυτήν την ομάδα.

Το ποδόσφαιρο χρειάζεται πολλές τέτοιες ρομαντικές ομάδες, πολλές τέτοιες ομάδες που βγάζουν την απόλυτη υγεία προς τα έξω, βάζοντας τον σύλλογο πάνω από όλα. Τέτοιες ομάδες χρειάζεται το ποδόσφαιρο για να σωθεί ο ρομαντισμός και όχι ομάδες όπως η Ρεάλ, η Παρί, η Σίτυ κ.α. Γενικά λοιπόν, μπράβο Φράιμπουργκ, συνέχισε αυτό που κάνεις για το ποδόσφαιρο.