Στις 5 του Ιούλη του 1984 στην ηλιόλουστη Νάπολι η τοπική ομάδα παρουσιάζει το νέο της μεταγραφικό απόκτημα, τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Η ιστορία έπειτα λίγο πολύ γνωστή, με τον Αργεντινό να γίνεται ο πιο λατρεμένος άνθρωπος στην πόλη, οδηγώντας την ομάδα σε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ιταλίας κι άλλο ένα Uefa. Εκείνη η Νάπολι αγαπήθηκε από πολύ κόσμο ανά την υφήλιο. Τόσο πολύ που όλοι ένιωθαν μια λύπη με την ποδοσφαιρική κατηφόρα που ακολούθησε λίγα χρόνια μετά.
Η χρεωκοπία και η επιστροφή
Έφτασε μέχρι και τη χρεωκοπία το 2004, έπιασε… πάτο και σιγά σιγά άρχισε να αναγεννιέται από τις στάχτες της.
Βήμα βήμα, λιθαράκι λιθαράκι με τον ένθερμο κόσμο της πάντα αρωγό στην προσπάθειά της. Μέχρι την επιστροφή στη Serie A το 2007 και την έξοδο στο Κύπελλο Ουέφα της επόμενης σεζόν.
Το 2009 η Νάπολι είχε σταθεροποιήσει πλέον την παρουσία της στη μεγάλη κατηγορία και ετοιμαζόταν για το επόμενο βήμα. Σημείο κλειδί προς αυτή την κατεύθυνση το stop στην προπονητική αστάθεια και η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Βάλτερ Ματσάρι. Ο τελευταίος είχε φτάσει σε έναν τελικό Κυπέλλου Ιταλίας έναν χρόνο πριν με τη Σαμπτόρια, και ήταν αυτός που συνέβαλε καθοριστικά στη μεγάλη επιστροφή της Νάπολι τα επόμενα χρόνια.
Η εποχή Ματσάρι
Σκαρφάλωμα στην 6η θέση το 2010 και άμεση υπογραφή 3ετούς συμβολαίου. Ακόμη πιο ψηλά, 3η την επόμενη χρονιά, με μπροστάρη τον Εντισον Καβάνι, και επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Με πρωταγωνιστή και σκόρερ τον Ουρουγουανό και πλάι του τον Χάμσικ το 2012 επέστρεψε και στους τίτλους, κατακτώντας το Κύπελλο Ιταλίας.
Το «τρένο» του Ματσάρι δεν σταματούσε τον δρόμος των επιτυχιών και με τον Καβάνι να φτάνει στα 29 γκολ τη σεζόν 2012/2013 ανέβηκε ακόμη ένα σκαλί, τερματίζοντας στη 2η θέση του πρωταθλήματος. Η καλύτερή της πορεία από το 1990 και μετά.
Στην κορυφή, 25 χρόνια μετά
Ο Μπενίτεθ έφτασε στη Νότια Ιταλία, άλλαξε πολλά, φέρνοντας ένα πιο… Ισπανικό στιλ στη Νάπολι. Ο Ιγκουαίν έγινε ο επόμενος ηγέτης, με το Κύπελλο Ιταλίας του 2014 να κοσμεί κι αυτό με τη σειρά του την τροπαιοθήκη της.
Η μεγάλη μέρα για την ίδια ήταν η 1η Δεκεμβρίου 2015. Τότε που η νίκη με 2-1 επί της Ιντερ την έφερε πρώτη στη βαθμολογία του Ιταλικού πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά από 25 ολόκληρα χρόνια. Τελικά δεν άντεξε μέχρι τέλους, μη μπορώντας να εκθρονίσει τη Γιουβέντους.
Το καλοκαίρι της αλλαγής
Αυτός όμως ήταν ο στόχος που ανέλαβε να φέρει εις πέρας ο Μαουρίτσιο Σάρι, όταν υπέγραψε συμβόλαιο τον Ιούνιο του 2015.
Το ξεκίνημα μόνο εύκολο δεν ήταν, με μηδέν νίκες σε τρεις αγωνιστικές. Το κοινό, που είχε μάθει να βλέπει τη Νάπολι ψηλά, ξεσηκώθηκε. Μέχρι και ο Μαραντόνα μπήκε στη μέση και χαρακτήρισε τον Σάρι ως «λάθος επιλογή και ομάδα… υποβιβασμού». Ο Σάρι δεν είχε και το… μπακράουντ να σταθεί απέναντι στον Μαραντόνα. Είχε επιτυχίες αλλά με την Εμπολι, που ήταν πολύ μικρή μπροστά στον Θεό Ντιέγκο της πόλης.
Ο Σάρι επέμεινε και τελικά δικαιώθηκε. Όχι επειδή τερμάτισε στη δεύτερη θέση, όχι επειδή η Νάπολι έβαλε 80 γκολ σε μια σεζόν, ούτε επειδή αναδείχτηκε κορυφαίος προπονητής της σεζόν. Η δικαίωση στην πόλη του Ντιέγκο ήταν η συγνώμη του Θεού. «Έκανα λάθος με τον Σάρι», ομολόγησε ο Μαραντόνα, «είναι ένα είδωλο και μπορεί να λέει ό,τι θέλει» απάντησε, ως γνήσιος Ναπολιτάνος που έχει δηλώσει αιώνια πίστη στον Ντιέγκο, ο Σάρι.
Ο Σάρι είχε κερδίσει πάνω από όλα χρόνο να περάσει τις ιδέες του στην ομάδα. Χρησιμοποίησε αυτό τον χρόνο όλη την περσινή σεζόν. «Έμαθε» στη Νάπολι να παίζει ακριβώς όπως ζητά ο ίδιος. Και φέτος θέλει να… μαζέψει τους καρπούς.
Έφτασε η ώρα (;)
Η ώρα έχει φτάσει, η Νάπολι μπήκε στη φετινή σεζόν με στόχο να γίνει πρωταθλήτρια. Το ξεκίνημα το μαρτυρά. Οκτώ σε εννέα παιχνίδια, καλύτερη επίθεση της κατηγορίας, καλύτερη άμυνα αυτής. Φυσικά είναι πρώτη, έχοντας ήδη περάσει δύο φορές από τη Ρώμη. Εκεί, στην Ιταλική πρωτεύουσα, κέρδισε τη Λάτσιο, κέρδισε και τη Ρόμα, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προς όλη την Ιταλία.