Το ποδόσφαιρο μετά την Πανδημία

Aπο τον Μαραντόνα και τον Φαν Μπάστεν, στα «μωρά του Φαν Γκάαλ», τους ΜουρινιοΣιμεόνε, μέχρι τον Κλοπ και τον Γκουαρντιόλα. Η εξέλιξη του ποδοσφαίρου στα χρόνια και η πανδημία που το απειλεί.

Το μυαλό είναι αλλού. Αυτό είναι το πρώτο δεδομένο. Κάθε άνθρωπος ανησυχεί, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, αλλά η ανησυχία είναι μόνιμη στον καθένα. Αυτό που περνάμε είναι μοναδικό στην ιστορία της δικής μας γενιάς.

Και με την επιπρόσθετη διαφορά πως τώρα δεν είναι Εθνικό. Είχαμε την κρίση, τα μνημόνια, τα capital controls, όλα αυτά ήταν μεγάλα προβλήματα που ξεκινούσαν όμως από εμάς. Η διαφορά τώρα είναι πως η Πανδημία δεν ξεχωρίζει κράτη. Ολοι είναι εμπλεκόμενοι, άλλοι με ήδη τραγικά αποτελέσματα και πολλοί στην προσπάθεια να αποφύγουν αντίστοιχες τραγωδίες.

Στο BetMarket πήραμε μια απόφαση να προσπαθήσουμε να μείνουμε στα «δικά μας». Τα αθλητικά και στοιχηματικά. Και οι λόγοι είναι δύο.

Αρχικά πως δεν έχουμε στην ομάδα μας ιατρικούς επιστήμονες για να αναλύσουμε παραπάνω το θέμα. Ακολουθούμε και εμείς, όπως όλοι, τα όσα ορίζουν οι ειδικοί.

Δεύτερον επειδή τονίσαμε από την πρώτη στιγμή πως το μυαλό έχει την ανάγκη να ξεφεύγει. Οσο κι αν επικρατεί ο φόβος για το σήμερα και η ανησυχία για το αύριο, δεν πρέπει να νικήσει και ο πανικός.

Το μυαλό πρέπει να «ξεκουράζεται» από τα κακά. Να ανακτά δυνάμεις για να συνεχίσει τη μάχη. Γιατί μπορεί ο ιός να χτυπά τους πνεύμονες, αλλά το μυαλό μπορεί να παίξει επίσης πολύ άσχημα παιχνίδια αν καταρρεύσει.

Να μείνουμε λοιπόν στα δικά μας, φέρνοντας το μυαλό μας σε θέση να σκεφτεί πως θα είναι το ποδοσφαιρικό μετά.

Η εξέλιξη μέσα στα χρόνια

Για να δούμε το μετά, πρέπει να πάμε πρώτα στο πριν. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ραγδαία. Τακτική, ομοιογένεια, συστήματα, rotation είναι όλα κομμάτια που μεγαλώνουν τον ρόλο τους στην έκβαση του κάθε αγώνα.

Ο Πελέ και ο Μαραντόνα τους κέρδιζαν όλους μόνοι τους, αλλά έπειτα η Μίλαν έπρεπε να έχει και τον προπονητή Αρίγκο Σάκι πλάι στους τρομερούς Ολλανδούς για να εδραιώσει την κυριαρχία της.

Μετά ήρθε το «ταλέντο». Να έχεις αρκετούς καλούς στην ενδεκάδα. Δεν έφτανε ούτε ο ένας, ούτε οι τρεις. Ετσι θαυμάσαμε τα «μωρά του Φαν Γκάαλ» στον Αγιαξ του 1995 και βάλαμε στην καρδιά μας εκείνη τη Λιντς που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και την Πάρμα των Μπουφόν, Καναβάρο, Κρέσπο και Ασπρίγια.

Για να ακολουθήσει η επικράτηση της τακτικής. Ο Μουρίνιο που κατακτούσε τον έναν τίτλο μετά τον άλλο και ο Σιμεόνε που πήρε το μάγκικο πρωτάθλημα με την Ατλέτικο Μαδρίτης, ήταν εκείνοι που ανέβηκαν στην κορυφή.

Φύγαμε από τον έναν του χορταριού και πήγαμε στον έναν του πάγκου. Για να επικρατήσει η εποχή που δεν πληρώνονται αδρά μόνο οι ποδοσφαιριστές, αλλά και οι προπονητές.

Ο Γκουαρντιόλα ο κρίκος του χθες με το σήμερα

Αυτός που κέρδισε την άμυνα ήταν ο Γκουαρντιόλα. Η δική του Μπαρτσελόνα έκανε πράγματα που μέχρι τότε μόνο στο playstation μπορούσε να κάνει κάποιος.

Ο Πεπ έδωσε άλλο νόημα στην έννοια της τακτικής και είναι αυτός που μας οδήγησε στο σήμερα.

Ο κάθε παίκτης έχει τον ρόλο του, αλλά σχεδόν κανένας τη μόνιμη θέση του. Ταχύτατες εναλλαγές μέσα στο γήπεδο, παιχνίδι με κλειστά μάτια και μια ομάδα που… έβγαινε μέσα από την προπόνηση.

Το σήμερα της τακτικής

Ακολούθησαν πολλοί. Ο Κλοπ κατάφερε να τον πετάξει από την κορυφή, ο Ζιντάν να βάλει σε καλούπι τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ενώ αυτό τον τρόπο ακολούθησε ο Ποκετίνο και συνεχίζει ο Λάμπαρντ.

Οι ομάδες πλέον βγαίνουν στο γήπεδο έτοιμες. Ξέρουν κάθε λεπτομέρεια του σχεδίου. Πως θα παίξουν, ποια αδυναμία του αντιπάλου θα εκμεταλευτούν και τι πρέπει να προσέξουν. Κάθε λεπτό έχει τη δική του σημασία και κάθε σπιθαμή του γηπέδου είναι ξεχωριστή.

Οι σύγχρονες ποδοσφαιρικές αναλύσεις γίνονται πλέον εκεί. Στη λεπτομέρεια, στο «κάτι λίγο» που έβγαλε τη μία αντίπαλο από τον δρόμο της και έδωσε τη νίκη στην άλλη.

Η πανδημία που αλλάζει τα πάντα

Δεν θα ήταν εξωπραγματικό αν χαρακτηρίζαμε τις σύγχρονες ομάδες «μηχανές» που έχουν προγραμματιστεί στην εντέλεια. Κάθε πράξη είναι απόφαση ενός πλήρους σχεδίου που εκπονείται το καλοκαίρι και ανανεώνεται μέσα στη σεζόν.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως λίγες εβδομάδες πριν ξεσπάσει το κακό, η συζήτηση επικεντρωνόταν στη Λίβερπουλ και αν ο Κλοπ έχει σχεδιάσει το κατέβασμα στροφών μέσα το συγκεκριμένο διάστημα, για να φορτσάρει ξανά την άνοιξη.

Σήμερα η απάντηση δεν έχει καμία σημασία, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό να μιλήσουμε για το πως θα εξελιχθεί όλο αυτό.

Κάθε σχέδιο έχει πάει περίπατο. Κάθε στρατηγική πετιέται στον Καιάδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κανείς δεν ξέρει πως να ετοιμάσει την ομάδα του και για πότε.

Αυτό που θα δούμε δεν θα μοιάζει με αυτό που ξέραμε

Αν όντως τα πρωταθλήματα ξεκινήσουν ξανά φέτος, αυτό που θα δούμε δεν θα μοιάζει σε καμία περίπτωση με εκείνο που ξέραμε. Ομάδες παρατημένες που ξαφνικά θα τους πουν «παίζετε πάλι» και πολύ πιθανό αφού πρώτα μπουν στο γήπεδο, μετά θα μάθουν πότε θα παίξουν πάλι, με ποιον και μέχρι πότε είναι ο ορίζοντας της σεζόν.

Αθλητές που τη σύγχρονη εποχή χρειάζονται έναν μήνα για να φτάσουν στο επίπεδο κατάστασης που έχουμε συνηθίσει δεν αποκλείεται μέχρι και να χλευαστούν από τον… ανυπόμονο θεατή. Γιατί ο τελευταίος θα έχει κάψα να δει το ποδόσφαιρο να επιστρέφει.

Σώματα που για να τα καταφέρουν θα πρέπει να κάνουν υπερβάσεις αλλά και… παραβάσεις. Με το τελευταίο να αναφέρομαι σε βιαστικούς αγώνες, κακές προετοιμασίες και υψηλό ενδεχόμενο για αύξηση τραυματισμών.

Ας δούμε την ευκαιρία στη… χαραμάδα

Δεν ισχύει φυσικά αυτό μόνο στο ποδόσφαιρο. Όλα θα είναι διαφορετικά τους επόμενους μήνες. Από τον κάθε άνθρωπο μέχρι κάθε σημείο του πλανήτη.

Κοιτώντας από το παράθυρο όση ώρα γράφω αυτό το κείμενο, δεν πέρασαν ούτε δέκα αυτοκίνητα, σε μια διασταύρωση που τα δέκα οχήματα ήταν θέμα 2-3 λεπτών πριν μερικούς μήνες.

Ο πλανήτης ηρεμεί, ο άνθρωπος αμφιβάλει για πράγματα που μέχρι χθες είχε σαν δεδομένα, όπως μια απλή βόλτα. Στο τέλος όλου αυτού, είναι ευκαιρία να αναθεωρήσουμε καταστάσεις και να δούμε τη ζωή βάζοντας σε προτεραιότητα τα πραγματικά σπουδαία.

«Η ίδια μάστιγα που σας εξοντώνει, σας διδάσκει και σας δείχνει το δρόμο» όπως έγραψε και ο Αλμπέρ Καμύ σε ένα από τα πιο επίκαιρα βιβλία, την Πανούκλα.