Είμαστε όλοι έτοιμοι να ζήσουμε ξανά στιγμές Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με το EURO 2024 να ξεκινά σε λίγες ημέρας. Φυσικά, η έναρξη μιας τέτοια διοργάνωσης μας δημιουργεί πολλές μνήμες κι εμένα προσωπικά με γυρνά σε αρκετές περιπτώσεις.
Το EURO όλων των Ελλήνων
Προφανώς, το αγαπημένο μου EURO όλων των εποχών είναι αυτό του 2004, εκεί όπου η Ελλάδα έκανε την έκπληξη και κατάφερε να κερδίσει το τρόπαιο. Η συνέπεια του Ρεχάγκελ, οι κεφαλιές του Χαριστέα και ο «τυπάρας» Γιώργος Καραγκούνης είναι κάποιες φιγούρες που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μου.
«It’s coming to Rome»
Επιπλέον, ως μεγάλος θαυμαστής του Ιταλικού ποδοσφαίρου, έχω μια αγάπη για την Εθνική ομάδα της Ιταλίας. Στο EURO 2020 λοιπόν, είχα αγαπημένη ομάδα και ευτύχησα να τη δω να πανηγυρίζει και το τρόπαιο. Οι Μπελότι και Μπεράρντι ήταν δύο από τους αγαπημένους μου ποδοσφαιριστές εκείνη την περίοδο, ενώ το δίδυμο Κιελίνι – Μπονόυτσι ήταν άκρως εντυπωσιακό. Φυσικά, ο τίτλος πανηγυρίστηκε δεόντως, με τον Μπελότι να είναι παραλίγο μοιραίος, αλλά την Ιταλία να επικρατεί των Άγγλων στον τελικό και να μετατρέπει το σύνθημα «It’s coming home» σε «It’s coming to Rome».
EURO στιγμές: Η «Ομάδα» και ο ηγέτης
Μία από τις EURO στιγμές που μου έχουν μείνει έντονα στο μυαλό είναι η παρουσία της Ουαλίας στο EURO 2016, με ηγέτη τον Γκάρεθ Μπέιλ. Μια ομάδα που έπαιζε κλειστά, με πολύ αμυντικό πλάνο και επιθετικά στηριζόταν πρώτα στον Μπέιλ και στη συνέχεια στους Άλεν και Ράμσεϊ. Οι Ουαλοί είχαν δημιουργήσει ένα σύνολο με πολλή ομαδικότητα, όπου όλοι έπαιζαν για την ομάδα και την έβαζαν πάνω απ’ όλα. Πάθος υπήρχε περίσσιο και το πλάνο χτίστηκε πάνω στο τι μπορούσε να κάνει η ομάδα, με τον μετέπειτα προπονητή του Ατρομήτου, Κόουλμαν, να αξιολογεί εξαιρετικά τις δυνάμεις της ομάδας του.
Η πίκρα ενός χαμένου τελικού
Η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν αναμφίβολα η ήττα της Ιταλίας στον τελικό του EURO 2012, από την σαφέστατα ανώτερη Ισπανία. Οι Ιταλοί εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, καθώς στην ουσία ο αντίπαλος δεν τους επέτρεψε να κάνουν το παιχνίδι τους και τους εγκλώβισε. Βέβαια, σε εκείνο το EURO ο Μπαλοτέλι χάρισε μια σπουδαία πρόκριση κόντρα στους Γερμανούς, στα ημιτελικά, σκοράροντας δύο γκολ στο πρώτο μέρος (20′, 36′).
Ένα γκολ που ήθελε πολλά κιλά… ποιότητας
Όσον αφορά το γκολ που έχει μείνει στη μνήμη μου, θα πρέπει να πάμε στο EURO 2016 και τη μάχη της Ουαλίας με το Βέλγιο. Το σκορ στο ημίχρονο είναι 1-1 και στο πρώτο δεκάλεπτο της επανάληψης η μπάλα φτάνει στα πόδια του Ρόμπσον – Κανού, εντός της αντίπαλης περιοχής και ο Ουαλός ενώ έχει πλάτη στην εστία κάνει ένα… «αλήτικο» γύρισμα και ξεγελά τους αμυντικούς με αποτέλεσμα να βρεθεί μόνος του με τον Κουρτουά και να κάνει το 2-1.