Στα τέλη του 19ου Αιώνα ο Φρέντριχ Νίτσε έγραψε το «τάδε εφη Ζαρατούστρα» ένα από τα πιο σπουδαία φιλοσοφικά έργα της ανθρωπότητας, το οποίο διαπραγματευόταν μια πορεία του ανθρώπου προς την έννοια του υπεράνθρωπου.
Σαν μια βεβήλωση του έργου του Γερμανού φιλόσοφου, υπεράνθρωποι θα γίνουν για όλη την Αγγλία οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής αν πετύχουν τον μεγάλο στόχο. Να κατακτήσει η ομάδα την κορυφή της Ευρώπης.
Όλα ήταν υπέροχα για την Αγγλία όταν έφτανε στην κορυφή του κόσμου το 1966, μετά «ο Θεός απέθανε» όπως και στο επικών διαστάσεων έργο του Νίτσε. Μέσα από τα τέσσερα μέρη του, τα οποία δημοσιεύθηκαν από το 1883 έως το 1885, περιεγράφηκε η ευκαιρία γέννησης του υπεράνθρωπου.
Για τους Αγγλους κρατάει περισσότερο, με τα τρία πρώτα μέρη να μοιράζονται στους τρεις χαμένους ημιτελικούς που ακολούθησαν. Το 1968 στη Ρώμη, το 1996 στο Λονδίνο και το 2018 στην Αγία Πετρούπολη. Το τέταρτο θα παιχτεί απόψε. Ξανά στο Λονδίνο, μπροστά σε 65.000 θεατές που γεμάτοι αγωνία θα περιμένουν να γεννηθούν οι υπεράνθρωποι της χώρας!
Η Ελλάδα άλλαξε τον κανόνα
Το Γουέμπλεϊ μπορεί να δώσει ένταση, παλμό, φωνή και ρυθμό στους Αγγλους. Μπορεί όμως και να τους γεμίσει άγχος. Ενας λαός κρεμασμένος γύρω σου, να… απαιτεί να τα καταφέρεις πολλές φορές δεν δίνει φτερά, αλλά προσθέτει βάρος στην ήδη δύσκολη προσπάθεια.
Μέχρι το 1984 όσοι τελικοί έγιναν στην έδρα της μία εκ των φιναλίστ… κράτησαν το Κύπελλο εκεί. Η μεγάλη αλλαγή έγινε το 2004. Τότε διεξήχθη ο πρώτος τελικός που κατάκτησε η ομάδα που φιλοξενήθηκε σε αντίπαλη έδρα. Ηταν η Εθνική Ελλάδος, στο Ευρωπαϊκό της Πορτογαλίας. Μέχρι τότε ποτέ δεν είχε χάσει γηπεδούχος ομάδα τελικό Euro!
Συνέβη ξανά το 2016, όταν η Πορτογαλία κέρδισε τη Γαλλία στον τελικό του Παρισιού. Και το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει καταλύσει σχεδόν τη δύναμη της έδρας. Συνεπώς ουδείς μπορεί να θεωρήσει τους Αγγλους το φαβορί της βραδιάς μόνο και μόνο επειδή το ματς γίνεται στο Λονδίνο.
Είναι το καλύτερο, αλλά…
Το φετινό Euro διεκδικεί μια θέση μεταξύ των κορυφαίων στην ιστορία. Είχε σπουδαία παιχνίδια, είχε ανατροπές, στιγμές που έκοψαν την ανάσα και πολλές ποδοσφαιρικές ιστορίες.
Είχε επίσης έναν από τους υψηλότερους μέσους όρους γκολ στην ιστορία. Δεν το περιμέναμε, ειδικά μετά από μια τόσο συμπιεσμένη λόγω Covid χρονιάς, όπου τα παιχνίδια γινόταν με τέτοιους τρελούς ρυθμούς. Κι όμως οι ομάδες μας διέψευσαν, δίνοντάς μας υψηλό θέαμα και πολλά γκολ.
Όχι όλες όμως! Υπήρχαν και δύο που βασίστηκαν στην άμυνά τους. Και τελικά δικαιώθηκαν εκείνες. Οι δύο κορυφαίες άμυνες του τουρνουά, Αγγλία και Ιταλία, είναι εκείνες που πέτυχαν την πρόκριση στον τελικό. Δύσκολα θα αλλάξουν τακτική και η λογική λέει παιχνίδι τακτικής, υπομονής και λίγων φάσεων.Η στατιστική αφήνει ένα «παραθυράκι» για 0-0. Πάντα είχαμε τουλάχιστον δύο 0-0 σε τελική φάση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ενώ υπήρχαν διοργανώσεις όπως το Euro2004 ή το Euro2016 που είδαμε και τέσσερα 0-0. Δύο έχουμε μέχρι σήμερα στη φετινή διοργάνωση.
Πολλή κουβέντα για την τεχνολογία
Η Αγγλία πήρε μια δίκαιη πρόκριση στον τελικό, αλλά με άδικο τρόπο. Ηταν καλύτερη από τη Δανία, αυτή «έπρεπε» να κερδίσει, αλλά ο τρόπος που το έκανε έφερε φωνές. Η βουτιά του Στέρλινγκ ξεσήκωσε την κοινή γνώμη, με πολλά πυρά να πηγαίνουν στην Uefa για μη χρήση VAR στη φάση.
Μπουχτισμένος ο κόσμος όλη τη χρονιά να… μετράει η τεχνολογία τα εκατοστά σε χέρια και πόδια για την ακρίβεια ενός οφσάιντ, δεν ανέχτηκε εύκολα το γεγονός πως σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο ο Μακέλι δεν πήγε στην TV για να δει ξανά τη φάση.
Οι Ιταλοί είχαν την πονηράδα τις προηγούμενες ημέρες να στρέψουν την κουβέντα προς τα εκεί και να βάλουν φιτιλιές για τον τρόπο που θα χειριστεί ο διαιτητής τη σημερινή αναμέτρηση.
Θεωρώ πως η εντολή θα είναι ξεκάθαρη προς τον Κάιπερς. «Ο,τι και αν συμβεί, μην πάρεις βιαστική απόφαση. Πήγαινε στο VAR. Εστω για τα μάτια του κόσμου»!
Η UEFA δεν θέλει ο τελικός να γίνει πρωτοσέλιδο για τις διαιτητικές αποφάσεις, να γίνει το UefaMafia σύνθημα της επικαιρότητας ξανά. Ο Κάιπερς πρέπει να πάει στην TV, να συνομιλήσει με το σκοτεινό δωματιάκι και να φύγει προς το γήπεδο ξανά αχτιδοβόλος και δυνατός χάρη στην τεχνολογία!
«Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα κι έφυγε από τη σπηλιά του, αχτιδοβόλος και δυνατός, σαν πρωινός ήλιος, που έρχεται από σκοτεινά βουνά», όπως γράφει και ο Νίτσε στον επίλογο του βιβλίου του.
To παιχνίδι μου
11/7 –22:00 Ιταλία-Αγγλία