Τέλος το Euro 2024 και είναι από τις σπάνιες φορές που η συζήτηση δεν έχει να κάνει με τον νικητή της διοργάνωσης, αλλά αν η διοργάνωση ήταν η χειρότερη των τελευταίων ετών. Η κουβέντα υφίσταται όχι μόνο γιατί το είπαν κάποιοι στα social και γέννησαν το topic, αλλά γιατί φαίνεται ότι αυτό το Euro κύλησε αδιάφορα, χωρίς εκπλήξεις και γεγονότα, παρά μόνο πρόσωπα, τα περισσότερα -και δικαίως- από την πλευρά των Ισπανών.
Ματσάρα, ας πούμε, δεν είδαμε σε όλη τη διοργάνωση. Συγκινήσεις είχαμε, bloopers δεν είχαμε πολλά (η Αγγλία τελείωσε το Euro χωρίς μία γκάφα για να έχουμε να λέμε τα επόμενα 4 χρόνια κι αυτό, ναι, συνιστά είδηση), «αντίο» είδαμε, αλλά όλα αυτά ξεχάστηκαν ήδη. Όπως και ο τελικός. Η Ισπανία το κατέκτησε δίκαια, η Αγγλία πήγε να το πάρει κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική και απέτυχε, ο Γιαμάλ θα είναι πρόσωπο της επικαιρότητας για το επόμενο διάστημα μέχρι… να παρουσιαστεί ο Εμπαπέ και… πάμε για ύπνο. Στην Αγγλία το επόμενο και μόνο που σκέφτομαι ότι θα έχουμε πάλι τα «it’s coming home»… ε με πιάνει μία αηδία.
Τι κρατάμε, λοιπόν, από το Euro της Γερμανίας; Τον Μόντριτς να κλείνει τη σπουδαία καριέρα του στην Εθνική Κροατίας με το στιγμιότυπο, από τον πάγκο, να βλέπει να έρχεται η ισοφάριση των Ιταλών και τον Κριστιάνο Ρονάλντo να προσπαθεί να χαλάσει μία σπουδαία καριέρα για να ικανοποιήσει το «εγώ» του.
Ο πιο «διαβασμένος» παίκτης του Euro ήταν ο Πορτογάλος σούπερ σταρ. Ηξερε πως να αντιδράσει σε κάθε τι που θα γεννούσαν τα παιχνίδια. Στο χαμένο πέναλτι έκλαψε, όταν το έβαλε ζήτησε συγγνώμη, πριν το εκτελέσει μιλούσε στον εαυτό του γιατί προφανώς και γνώριζε πως κάποια κάμερα θα είναι επικεντρωμένη στο πρόσωπό του και θα «διαβάσει» τα χείλη του και όλα αυτά συνέθεσαν την αποτυχία της Πορτογαλίας στη διοργάνωση. Κατέβηκε για τα ρεκόρ του Ρονάλντο και όπως ήταν λογικό δεν πήρε τίποτα και ο επίλογος γράφτηκε με μία τρανταχτή αποτυχία του Πορτογάλου παρά το γεγονός πως δεν παρουσιάστηκε έτσι επειδή μάλλον έχει κουράσει ο ποδοσφαιρικός του ναρκισσισμός.
Είδαμε, επίσης, την Αγγλία να προκρίνεται μέσα από τη διαδικασία των πέναλτι. Δεν ξέρω αν το είχαν προβλέψει οι Μάγια, αλλά το ζήσαμε κι αυτό!
Είδαμε τους Ιταλούς να λένε ciao με εκκωφαντικό αποκλεισμό από την Ελβετία, αλλά μόνο τους ίδιους πείραξε, καθώς όλος ο υπόλοιπος ποδοσφαιρικός πλανήτης μάλλον είχε καταλάβει πως η (προηγούμενη πλέον) κάτοχος της διοργάνωσης δεν είχε τα φόντα, την ικανότητα και το σύνολο να πρωταγωνιστήσει.
Δεν είδαμε τον Σπόραρ να σκοράρει για να αρχίσει η συζήτηση στους φίλους του Παναθηναϊκού και τα τρολαρίσματα για την ικανότητα του Σλοβένου σκόρερ, είδαμε όμως έναν πρώην «πράσινο», τον Ακαϊντίν, να σκοράρει… και στις δύο εστίες. Στη δική του κόντρα στην Πορτογαλία, στη μοναδική πραγματική γκάφα του Euro, και στης Ολλανδίας όταν οι Τούρκοι έφτασαν κοντά στην πρόκριση στα ημιτελικά. Είδαμε και τον Τσέριν να είναι από τους καλύτερους παίκτες της Σλοβενίας, να μία ωραία συζήτηση για τους φίλους του Παναθηναϊκού εν όψει της επικείμενης ανανέωσης του συμβολαίου του με διπλασιασμό αποδοχών (αν δεν έχουμε σίριαλ κι εδώ), είδαμε επίσης τον Σακίρι να πετυχαίνει από τα πιο όμορφα γκολ της διοργάνωσης και το τονίζουμε γιατί φέρεται ως υποψήφιος μεταγραφικός στόχος των «πράσινων» χωρίς κάτι τέτοιο να υφίσταται (πρώτοι εδώ).
Σε γενικές γραμμές βλέπουμε πολλά και ίσως είναι αυτό το πρόβλημα. Δεκάδες αγώνες σε όλη τη σεζόν, ένα παραφουσκωμένο καλεντάρι, που θα φουσκώσει κι άλλο με το νέο φορμάτ των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Μπουχτίσαμε, όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Κι επειδή έχουμε χορτάσει ίσως να γίναμε απαιτητικοί εξ ου η απογοήτευση για αυτό το Euro.
Για επιμύθιο ας κρατήσουμε ως θέμα συζήτησης πως το ισπανικό ποδόσφαιρο είναι το κορυφαίο σχεδόν μία εικοσαετία. Η Ισπανία έχει κατακτήσει τρία Euro και ένα Μουντιάλ από το 2008 μέχρι σήμερα και οι ισπανικοί σύλλογοι πρωταγωνιστούν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ισπανός είναι και ο προπονητής που έφερε για πρώτη φορά ευρωπαϊκό στην Ελλάδα, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
ΥΓ: Στοιχηματικά ο απολογισμός είναι «πολύ καρφωμένος, έχω πάει σε κάτι γριές να με ξεματιάσουν, αλλά δεν μπορούν», όπως είχε πει κάποιος σε μία viral στιγμή στοιχηματικής εξομολόγησης.