Όσο κι αν σήμερα μας ακούγεται αλλόκοτο, το ράγκμπι και το ποδόσφαιρο ήταν κάποτε το ίδιο παιχνίδι, στην πραγματικότητα πρόκειται για την μεσαιωνική εκδοχή του ποδοσφαίρου που παιζόταν με χέρια και με πόδια, μέχρις ότου γίνει ο διαχωρισμός στα τέλη του 19ου αιώνα, με την απόσχιση της Football Association.
Έτσι, με την θέσπιση νέων κανόνων και κυρίως την συνθήκη του παιχνιδιού της μπάλας μόνο με τα πόδια, προέκυψε το γνωστό μας soccer που βασίζεται περισσότερο στην τεχνική και τον χειρισμό της μπάλας, για να παραμείνει μόνο το ράγκμπι η απόλυτα εγκεφαλική εκδοχή του παιχνιδιού.
Τιναφτό πουλες ρε Καραμήτρο για εγκεφαλική εκδοχή, βλέπω ήδη την απορία στα μάτια του Έλληνα που όλα τα ξέρει, όπως φυσικά και ότι το ράγκμπι είναι “το πιο βάρβαρο σπορ, τίποτα περισσότερο από ένα τσούρμο μπουνταλάδες που πλακώνονται στο ξύλο για ένα πεπόνι”.
Η πιο κλασσική απάντηση που θα σου έδινε ένας ευρωπαίος – που έχει δοκιμάσει και 5-6 σπορ στη ζωή του εκτός από το «μποδόσφαιρο» και το άλλο άθλημα που η μπάλα έχει σπυράκια και δεν παίζεις με τίποτα αν δεν είσαι πάνω από 1,85μ – είναι ένα παλιό εγγλέζικο απόφθεγμα που λέει ότι «Το ράγκμπι είναι ένα παιχνίδι για χούλιγκαν που παίζεται από ευγενείς».
Γιατί το ράγκμπι φίλε μου είναι το κατεξοχήν ομαδικό άθλημα υψηλής τακτικής που απαιτεί καλύτερο συγχρονισμό και από το “Total Football” της Ολλανδίας του Κρόυφ, καθώς κατά 80% βασίζεται στην πάσα και μόλις κατά 20% στην επαφή.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί ο βασικός κανόνας αυτού του «υποτιθέμενα» βάρβαρου αθλήματος, είναι ότι όταν μια ομάδα επιτίθεται, οι παίκτες της έχουν το δικαίωμα να πασάρουν μόνο προς τα πίσω! Ο μόνος τρόπος για να στείλεις τη μπάλα μπροστά είναι με τα πόδια, ωστόσο θα πρέπει και πάλι ο αποδέκτης να έχει ξεκινήσει πίσω από τον παίκτη που κλώτσησε τη μπάλα, χώρια ότι το οβάλ σχήμα της καθιστά πολύ απρόβλεπτη την πορεία της, ειδικά αν σκάσει στο χορτάρι.
Αυτή ακριβώς η ικανή και αναγκαία συνθήκη, του να επιτίθεσαι πασάροντας προς τα πίσω, είναι που καθιστά το ράγκμπι τόσο εγκεφαλικό άθλημα και παράλληλα πιο απαιτητικό σε τακτικές και συνεργατικότητα από οποιοδήποτε άλλο.
Και παράλληλα καθιστά απαραίτητα όλα τα δέματα και προφίλ – οι ρόλοι είναι τόσο πολυσύνθετοι και οι απαιτήσεις του παιχνιδιού τόσο ποικίλες που έχουν θέση όλοι οι σωματότυποι: ψηλοί, λεπτοί, γομάρια ή μικρόσωμοι. Αυτοί που δεν έχουν θέση είναι οι μη ευφυείς…
6 Nations Championship
Το ετήσιο τουρνουά Ράγκμπι των 6 Εθνών , είναι η αρχαιότερη διεθνής διοργάνωση στον κόσμο, καθώς το πρώτο τουρνουά έλαβε χώρα το 1883! Μέχρι το 1910 βέβαια ήταν ένα τετραεθνές τουρνουά με αμιγώς βρετανικό προφίλ, αλλά τότε προστέθηκε η Γαλλία και έκτοτε ακολούθησαν ομηρικές μάχες και από τις δύο πλευρές της Μάγχης, μέχρι που το 2000 πήρε την σημερινή του μορφή και ονομασία, με την προσθήκη και της Ιταλίας.
Εδώ μιλάμε φυσικά για την ατόφια εκδοχή του αυθεντικού Ράγκμπι (Rugby Union) και όχι το βλαχομπαρόκ κακέκτυπο του Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου που δημιουργήθηκε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και που την επόμενη εβδομάδα θα μας σπάσουν τα νεύρα οι διαφημίσεις για το Super Bowl και το πόσες φτερούγες κοτόπουλου και πατατάκια με γουακαμόλε κατανάλωσαν οι γιάνκηδες.
Τις επόμενες εβδομάδες λοιπόν, θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη και θα αναλύσουμε στοιχηματικά το φετινό 6-Nations, το οποίο έχει αυξημένο ενδιαφέρον και σημειολογική σημασία, καθώς βρισκόμαστε σε «μουντιαλική» χρονιά. Το δε παγκόσμιο κύπελλο Ράγκμπι (που όπως του ποδοσφαίρου γίνεται κάθε 4 χρόνια) και θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο, παραμένει βάση εισιτηρίων και τηλεοπτικών δικαιωμάτων, το 2ο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός παγκοσμίως, μετά φυσικά από το Μουντιάλ του Ποδοσφαίρου.
Χρυσή Βίβλος
Αγγλία και Ουαλία μοιράζονται το ρεκόρ με 39 κατακτήσεις η κάθε μία, αλλά οι Εγγλέζοι έχουν πετύχει και 13 «γκραν σλαμ» (δηλαδή να κερδίσουν όλα τα παιχνίδια τους) έναντι 12 των Ουαλών. Εντούτοις, τόσο η Γαλλία με 25 τρόπαια, όσο και η Σκωτία με την Ιρλανδία που έχουν από 22 κατακτήσεις, δεν απέχουν πολύ, γεγονός που καταδεικνύει για το πόσο αμφίρροπο τουρνουά μιλάμε.
Κάτι που εξάλλου απεικονίζεται και στο ποσοστό των κερδισμένων αγώνων κάθε χώρας, όπου η κατάταξη έχει ως εξής: Αγγλία 54.7% (267 νίκες σε 488 ματς), Ουαλία 53.5% (260/488), Γαλλία 51.6% (201/389), Ιρλανδία 43.8% (214/488), Σκωτία 41.5% (203/489), Ιταλία 10.9% (12/110)
Προφανώς οι Ιταλοί, όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια, παραμένουν οι «φτωχοί συγγενείς» της διοργάνωσης και είναι χαρακτηριστικό ότι 11 φορές τους απονεμήθηκε η «ξύλινη κουτάλα», που απονέμεται σε όποιον χάνει και τα πέντε παιχνίδια του εκάστοτε τουρνουά.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στατιστικό δεδομένο είναι το πόσα τράι πετυχαίνει η κάθε ομάδα – το «τράι» είναι το αντίστοιχο «γκολ» του Ράγκμπι, όταν δηλαδή μια ομάδα καταφέρει να παραβιάσει την τελική γραμμή του αντιπάλου και να καρφώσει τη μπάλα στο έδαφος, ενέργεια που δίνει συνολικά από πέντε έως εφτά πόντους (ανάλογα αν μετά ο παίκτης ευστοχήσει και στο συνοδευτικό λάκτισμα, η θέση του οποίου εξαρτάται από το πόσο κεντρικά μπήκε το «τράι».
Στην κατάταξη των «τράι» λοιπόν, προηγείται πάλι η Αγγλία με μέσο όρο ακριβώς δύο (2.00) τράι ανά αγώνα και ακολουθούν οι Γάλλοι με 1.92, Ουαλία 1.90, Ιρλανδία 1.56, Σκωτία 1.53 και αναμενόμενα ουραγοί οι Ιταλοί με 1.31 τράι ανά αγώνα.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι οι Ουάλοι έχουν κερδίσει τα δύο από τα τρία τελευταία τουρνουά, οι Άγγλοι τα τρία στα τελευταία έξι, η τελευταία νίκη των Ιρλανδών ήταν το 2018 και οι δύο χώρες που ψάχνονται την τελευταία δεκαετία είναι οι Γάλλοι (χωρίς νίκη από το 2010) και οι Σκωτσέζοι, για νίκη των οποίων πρέπει να ανατρέξουμε στον περασμένο αιώνα (1999)!
Τα παράδοξα και τα στοιχήματα
Πρώτο λοιπόν παράδοξο της φετινής διοργάνωσης που θα κάνει πρεμιέρα αύριο το απόγευμα στις 16:15 με την αναμέτρηση Ιρλανδία – Ουαλία, είναι ότι οι bookmakers έχουν χρίσει ξεκάθαρο φαβορί του τουρνουά την Γαλλία στο 2.60!
O βασικός λόγος είναι οι πολλές απουσίες των Άγγλων που θα παρουσιάσουν μια πολύ ανανεωμένη ομάδα, με τους πολλούς παίκτες να μην έχουν ξαναδοκιμάσει καν την ένταση του 6 Nations. O δεύτερος λόγος είναι το ευνοϊκό πρόγραμμα, καθώς στο φετινό τουρνουά, οι Γάλλοι θα υποδεχθούν στο Παρίσι και τους δύο βασικούς τους αντιπάλους (Αγγλία και Ιρλανδία).
Με πάρα πολλές απουσίες επίσης και ενώ βρίσκονται σε «τέλος εποχής» θα παραταχθούν και οι Ουαλοί, οι οποίοι κατά κοινή ομολογία, πολύ δύσκολα θα αποφύγουν την προτελευταία θέση.
Όπως συνηθίζουμε να λέμε, η πρώτη αγωνιστική σε κάθε μεγάλο τουρνουά, μπορεί να κρύβει παγίδες. Φέτος όμως, με δεδομένη την αδυναμία της Ιταλίας και το αποδεκατισμένο ρόστερ της Ουαλίας, πολύ δύσκολα θα βρεθούμε προ εκπλήξεως αύριο.
Αυτό που μένει όμως σαν το ματς της ημέρας είναι η απόλυτη μητέρα των μαχών, Σκωτία – Αγγλία. Οι Σκωτσέζοι κατά τη γνώμη μου, βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο του τύπου «ή τώρα ή ποτέ». Με καλή φουρνιά παικτών, σπουδαίο προπονητή και την ιδιοφυία του μετρονόμου τους Φιν Ράσελ να ορίζει το ρυθμό των αναμετρήσεων τους, έχουν όλα τα εχέγγυα για να κερδίσουν αύριο την «πειραματική» Αγγλία.
Όσον αφορά τέλος το “Outright” στοίχημα, νομίζω ότι η επιλογή είναι περίπου μονόδρομος. Με δεδομένο ότι η απόδοση της Γαλλίας (από 2.40 – 2.60) είναι αποστραγγισμένη από κάθε ίχνος στοιχηματικής αξίας και ότι οι μπουκ (όπως πάντα) σέβονται υπερβολικά την Αγγλία, θα πάω με τις πιθανότητες της πολύ στιβαρής Ιρλανδίας και σαν κερασάκι (για την έκπληξη), με τον ενθουσιασμό της Σκωτίας που ειδικά αν κερδίσει αύριο την Αγγλία, θα πάρει τεράστια ψυχολογική ώθηση.
Το παιχνίδι μου
05/02 – 18:45 Σκωτία – Αγγλία 1 (2.20)
Μονό σε απόδοση 2.20 στην Bet365 με 40 μονάδες
6 Nations – Νικητής Τουρνουά Iρλανδία (5.00)
Μονό σε απόδοση 5.00 στην Stoiximan με 35 μονάδες
6 Nations – Νικητής Τουρνουά Σκωτία (11.00)
Μονό σε απόδοση 11.00 στην Bet365 με 15 μονάδες