Το Mundobasket 2023 αποτελεί μέρος της ιστορίας από το απόγευμα της Κυριακής και το Betmarket αφήνει στην άκρη το αμιγώς στοιχηματικό σκέλος και πάει στην Εθνική Ελλάδος. Απέτυχε τελικά και τι ορίζει την πορεία της αλλά και το μέλλον της;
Απολαύσαμε μία πολύ ωραία διοργάνωση. Αντίθετα με όσους είδαν το Mundobasket με αρνητική διάθεση, λόγω των μεγάλων απουσιών, το πρόσημο δεν μπορεί να είναι παρά θετικό. Σαφώς και είχαμε σοβαρές απουσίες, όπως του Γιάννη, του Γιόκιτς και των πρωτοκλασάτων NBAers. Από την άλλη, όμως, όταν ο Γιάννης και ο Γιόκιτς ήταν στις εθνικές τους, πέτυχαν επί της ουσίας κάτι; Και για την Team USA, αρέσει σε κάποιον να ξέρει ότι στο τέλος θα κερδίσουν; Στον υπογράφοντα το παρόν κείμενο πάντως δεν αρέσει και είναι 100% προτιμότερος ο ανταγωνισμός μεταξύ όλων των ομάδων.
Εδώ, όμως, δεν είμαστε για να σχολιάσουμε τη διοργάνωση συνολικά, αλλά την πορεία που πραγματοποίησε η Εθνική Ελλάδος στο Mundobasket 2023. Μια πορεία που κακά τα ψέματα ήταν προδιαγεγραμμένη από τις αρχές του καλοκαιριού, όταν ένας – ένας οι κορυφαίοι παίκτες έκλειναν την πόρτα πίσω τους. Σλούκας, Καλάθης, Ντόρσεϊ, Γιάννης και Κώστας Αντετοκούνμπο και στο φινάλε η ατυχία με τον Ντίνο Μήτογλου.
Δεν ήταν αποτυχία το Eurobasket
Τα αποτελέσματα είναι αυτά που κρίνουν αν μια πορεία είναι επιτυχημένη ή όχι, συνδυαστικά πάντα με τη στοχοθεσία της εκάστοτε ομάδας. Προφανώς αν μια ομάδα θέσει ως στόχο να περάσει από ένα γύρο ομίλων και φτάσει στα ημιτελικά, δεν έχει πετύχει απλά το στόχο της, αλλά έχει κάνει υπέρβαση. Αντίστοιχα, αν μια ομάδα στοχεύσει σε μετάλλιο και δεν το κατακτήσει, προφανώς είναι αποτυχία.
Στην περίπτωση της Εθνικής το πρόβλημα ορίζεται από μεγάλη μερίδα του κοινού και του Τύπου, αλλά και της μπασκετικής κοινότητας, στο περσινό Eurobasket. Σαφώς είχαμε μία ευκαιρία να διεκδικήσουμε κάτι, έχοντας όλη την ομάδα διαθέσιμη και τον εκ των κορυφαίων προπονητών στην Ευρώπη. Χάσαμε όμως από τη μετέπειτα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια και κάτοχο του αργυρού μεταλλίου στην Ευρώπη. Δηλαδή πώς να οριστεί ως αποτυχημένη διοργάνωση το περσινό Eurobasket, όταν χάνουμε από αυτή τη Γερμανία και όταν δεν έχουμε ορίσει ως άμεσο στόχο το μετάλλιο.
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε το εξής. Ποτέ κανείς από την Εθνική δεν είπε πέρυσι ότι στόχος είναι το μετάλλιο. Ούτε το τεχνικό επιτελείο, ούτε οι παίκτες, ούτε η ΕΟΚ, ούτε κανείς από το δημοσιογραφικό επιτελείο της ΕΟΚ έγραψε ή ανέφερε κάπου ότι στόχος είναι η τριάδα. Το γεγονός ότι ξεκινάμε κάθε διοργάνωση (πλην της φετινής), λέγοντας πως «στόχος είναι το μετάλλιο», περισσότερο είναι επιθυμία του κοινού και των ΜΜΕ, παρά πραγματικός στόχος.
Είχε ραγίσει το γυαλί
Το πρόβλημα για την Εθνική Ελλάδος στο περσινό Eurobasket, εμφανίστηκε συνολικά στο Mundobasket 2023. Το γυαλί ανάμεσα σε παίκτες και τεχνικό επιτελείο είχε ραγίσει και δεν κόλλησε ποτέ ξανά. Αυτό το κλισέ ταιριάζει περισσότερο στην παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο «Greek Freak» βοήθησε πέρυσι την ομάδα, ακριβώς, όμως, επειδή είναι τέτοιο το μέγεθος του, δεν θα άφηναν οι Μιλγουόκι Μπακς τίποτα στην τύχη. Γι’ αυτό και υπήρχε μέλος του επιτελείου τους στο επιτελείο μας. Το γεγονός, όμως, ότι φέτος δεν ήταν σε καμία δράση της Εθνικής, με αποκορύφωμα την απουσία του από την βράβευση του Νίκου Γκάλη και ενώ οι δυο τους έχουν εξαιρετική σχέση, δείχνει το μέγεθος του «ραγίσματος».
Για τον Κώστα Σλούκα τα ρεπορτάζ θέλουν να είχε πάρει την απόφαση να μην παίξει φέτος από τα playoffs με τη Φενέρμπαχτσε για την Euroleague. Συνεπώς η δήλωση του Δημήτρη Ιτούδη πως ήθελε να είναι έτοιμος για τον Παναθηναϊκό, περισσότερο δήλωση αντίδρασης ήταν παρά πραγματικότητα. Για τον Ντόρσεϊ και τον Καλάθη τα ερωτήματα είναι ακόμα πιο μεγάλα, με δεδομένο πως ο έμπειρος τεχνικός είχε τους παίκτες αυτούς στη Φενέρμπαχτσε, παρότι αμφότεροι θέλουν να αποχωρήσουν.
Πρακτικά, λοιπόν, βλέπουμε πως η σχέση των παικτών με τον Δημήτρη Ιτούδη δεν ήταν η καλύτερη δυνατή.
Top 3 Προσφορές*
Άλλο σύλλογος, άλλο Εθνική
Αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι πως δεν έχει καμία σχέση ο ρόλος του προπονητή σε έναν σύλλογο και ο ρόλος του σε μία εθνική ομάδα. Ο προπονητής ενός συλλόγου έχει καθημερινότητα, ξέρει τι πρέπει να αλλάξει, τι πρέπει να δουλέψει και πώς. Ακόμα και το γεγονός πως έχει την ελευθερία να αφήσει έναν παίκτη και να αποκτήσει έναν άλλο, είναι στα πλεονεκτήματα.
Αντίθετα, ο προπονητής της Εθνικής είναι κατά κάποιο τρόπο… ταλιμπάν. Είναι ακραίος ο όρος, όμως εννοούμε ότι θα πρέπει να προετοιμάσει ένα συγκεκριμένο σύνολο για μία διοργάνωση διάρκειας το πολύ 20 ημερών.
Το ερώτημα είναι αν μπορούν να συνδυαστούν οι δύο ρόλοι και η απάντηση, βάσει αποτελεσμάτων, είναι πως όχι. Ούτε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε επιτύχει ως προπονητής της Σερβίας – Μαυροβουνίου το 2005. Είναι κακός προπονητής; Θα πέσει κανένα ταβάνι να μας πλακώσει αν υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο.
Σαφώς, βέβαια, υπάρχει και το παράδειγμα του Κάζις Μακσβίτις, ο οποίος είχε ένα άκρως επιτυχημένο αποτέλεσμα πέρυσι με τη Ζαλγκίρις και φέτος πραγματοποίησε μία πολύ καλή πορεία με τη Λιθουανία, με αποκορύφωμα τη νίκη επί των ΗΠΑ. Υπάρχει, όμως, μία διαφοροποίηση: ο Μακσβίτις δουλεύει στην ίδια χώρα, ξέρει τους παίκτες, ξέρει τι θα πάρει από τον καθένα. Θα αναρωτηθεί κανείς, δηλαδή δεν ήξερε τότε ο Ζοτς ή φέτος ο Ιτούδης; Είναι διαφορετική η τριβή που έχει ένας προπονητής όταν είναι στο πρωτάθλημα της χώρας που έχει αναλάβει να τρέξει και την εθνική ομάδα και διαφορετική όταν είναι σε άλλη. Και πιθανώς το γεγονός ότι ο Δημήτρης Ιτούδης έχει μάθει στη ζωή της Ρωσίας όπου το μπάσκετ είναι το 4ο δημοφιλέστερο άθλημα, οπότε δεν υπάρχει και η σχετική πίεση από τα Media και τον κόσμο, όπως στην Ελλάδα ή την Τουρκία.
Διαβαστε επισης
Mundobasket 2023 – Εθνική Ελλάδος: Η επόμενη μέρα
Σε κάθε περίπτωση ο Δημήτρης Ιτούδης θα αποτελέσει παρελθόν και όλα δείχνουν πως ο Βασίλης Σπανούλης θα είναι ο εκλεκτός. Το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση είναι ποιο είναι το σκεπτικό της ΕΟΚ γύρω από τον θρύλο του ελληνικού μπάσκετ. Αν θέλουμε, δηλαδή, έναν προπονητή, ο οποίος θα είναι οικουμενικός, θα φέρει δηλαδή όλους τους κορυφαίους παίκτες και θα τους δώσει την απαραίτητη ψυχολογική ώθηση και έμπνευση, σαφώς είναι η καλύτερη επιλογή.
Είναι, όμως, αυτό που χρειάζεται πραγματικά το ελληνικό μπάσκετ; Γιατί ναι μεν ο Σπανούλης με την προσωπικότητα του θα επαναφέρει τον Γιάννη, τον Καλάθη και τον Σλούκα στο προ-ολυμπιακό τουρνουά. Μετά τι; Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει επόμενη μέρα. Άρα και δίδυμο τον Πόποβιτς με τον Ομπράντοβιτς να φέρεις, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
Το ζήτημα είναι να ακολουθήσουμε παραδείγματα χωρών που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχαν βάσεις, όμως πλέον κάνουν πορείες. Η Τσεχία και η Λετονία δεν ήταν υπερδυνάμεις. Κι όμως αμφότερες τερμάτισαν ψηλότερα (πολύ ψηλότερα) στα τελευταία Mundobasket. Γιατί; Γιατί έβαλαν βάσεις. Η Γερμανία παράγει παίκτες, οι οποίοι ταξιδεύουν σε νεαρές ηλικίες πλέον στο NBA. Δεν περιμένουν να δείξουν κάτι πρώτα. Γιατί; Γιατί δουλεύουν πάνω σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Πρόγραμμα που εμείς ή έχουμε και έχει σοβαρά προβλήματα ή δεν έχουμε καν.
Αποκορύφωμα αυτού που αναφέρουμε είναι το γεγονός ότι ναι μεν παράγουμε ταλέντα (τελευταία οι Σαμοντούροβ, Αβδλάδας, Λιοτόπουλος), δεν υπάρχουν, όμως, οι συνθήκες για να παίξουν ουσιαστικά. Οι δύο πρώτοι που ανήκουν στον Παναθηναϊκό πότε θα παίξουν πάνω από 20 λεπτά σε ολόκληρη σεζόν; Θυμίζουμε ότι ο 19χρονος Χουάν Νούνιεθ της Ισπανίας με τις 5,2 ασίστ ανά αγώνα στο Mundobasket 2023, προτίμησε την Ουλμ την περασμένη σεζόν, παίζοντας 20 λεπτά κατά μέσο όρο στο Eurocup και άλλα 19,5 λεπτά στην Γερμανία. 19 χρονών με τόσα λεπτά συμμετοχής, ενώ τα δικά μας ταλέντα σε ηλικία 18 ετών στην καλύτερη θα παίξουν δανεικοί στην Elite League/Α2 με πολύ λιγότερο χρόνο συμμετοχής και ενώ τα κορμιά τους είναι ανέτοιμα.
Η ρίζα του προβλήματος
Εμείς ως Ελλάδα δεν δουλεύουμε σε απολύτως τίποτα πέραν του αποτελέσματος. Είναι απόλυτο όπως το αναφέρουμε, είναι όμως μια πραγματικότητα. Μια βόλτα να κάνει κανείς σε αγώνες παιδικοεφηβικών, θα δει πολύ συγκεκριμένα πράγματα: άμυνα σε ζώνη, pick n roll, παιχνίδι με πλάτη. Γιατί; Για το αποτέλεσμα προφανώς. Ένα αποτέλεσμα εφήμερο, το οποίο επ’ ουδενί δεν λειτουργεί ευεργετικά σε ένα μακροπρόθεσμο πλάνο. Άρα υπάρχει πρόβλημα νοοτροπίας συνολικά, όχι στην ΕΟΚ ή στην Εθνική Ελλάδος, αλλά στο ελληνικό μπάσκετ.
Εφόσον η ΕΟΚ σκέφτεται σοβαρά να κυνηγήσει έναν όμιλο από προ-ολυμπιακό τουρνουά, καταλαβαίνει κανείς ότι έχει και το διαθέσιμο ποσό, το οποίο φτάνει τα 2,7 εκατομμύρια ευρώ. Σαφώς και η Ομοσπονδία έχει επιδείξει έργο στο κομμάτι του marketing, σε σχέση με προγενέστερες καταστάσεις. Πόσο ωφέλιμο επί της ουσίας θα είναι να δώσει αυτό το ποσό, εφόσον είναι διαθέσιμο, και όχι για να στήσει καινούργιες, εξελιγμένες υποδομές σε κάθε άκρη της Ελλάδας και να υπάρξουν άτομα που θα επιβλέπουν τη δουλειά των ομάδων στις ακαδημίες; Όχι με ρόλο απολυταρχικό, αλλά το scouting που γίνεται και τώρα, να γίνει από πιστοποιημένους ανθρώπους που έχουν τις βάσεις να κρίνουν ότι ένα παιδί αξίζει να δοκιμαστεί σε υψηλότερο επίπεδο. Μόνο και μόνο αυτό θα δημιουργήσει υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των παιδιών και όλα θα προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι.
Δεν αναφέρουμε καν το συνολικό πρόβλημα των παιδιών με το πρόγραμμα τους, το οποίο δεν αφορά την ΕΟΚ ή οποιαδήποτε ομοσπονδία αθλήματος, αλλά συνολικά την Πολιτεία. Ας φτιάξει η ΕΟΚ όσα είναι στην αρμοδιότητα της και όσα παιδιά θέλουν, θα κυνηγήσουν το όνειρο του μπάσκετ. Μέχρι τότε, όμως, θα πρέπει να βάλουμε τις βάσεις γιατί το αποτέλεσμα από μόνο του όσο κι αν το κυνηγήσουμε με επικοινωνιακές και εφήμερες κινήσεις, δεν θα έρθει.