Χθες μιλούσαμε για τους προπονητές, και ήταν αυτοί που έκριναν τον χθεσινό τρίτο προημιτελικό. Κι αν τακτικά, στα 120 λεπτά του αγώνα ήρθαν ισόπαλοι, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τα πέναλτι.
Σε δύο αποφάσεις του Κόντε θα σταθώ. Πρώτα στον Ζάζα, που έχει γίνει περίγελος με τον τρόπο εκτέλεσης του πέναλτι. Δεν είναι όμως αυτό το κύριο θέμα. Μιλάμε για έναν παίκτη που βρέθηκε στα 11 βήματα χωρίς πριν να έχει κάνει επαφή με την μπάλα. Η απόφαση του Κόντε να τον περάσει στο 120, και «κρύος» και δίχως ρυθμό να σουτάρει πέναλτι ήταν το πρώτο και σοβαρότερο λάθος του Ιταλού. Το δεύτερο ήταν ο Μπονούτσι! Ο στόπερ που ευστόχησε στην κανονική διάρκεια. Θαρρώ πως δεν έπρεπε να σουτάρει ξανά. Είναι πολύ δύσκολο να σκοράρεις δύο φορές απέναντι σε έναν τερματοφύλακα της κλάσης του Νόιερ μέσα σε ένα βράδυ από το σημείο του πέναλτι.
Πάμε και στο σημερινό. Εδώ που δεν έχουμε δύο παραδοσιακές δυνάμεις, ούτε ένα ντέρμπι που όλη η Ευρώπη περιμένει να παρακολουθήσει.
Εχουμε την ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά. Την Ισλανδία, που με ένα ορθολογικό πλάνο ανάπτυξης, δίχως κανένα άγχος, έχει καταφέρει να φτάσει μέχρι εδώ σκοράροντας σε όλα της τα παιχνίδια.
Οι Γάλλοι, που έμειναν έξω από τη Δανία το 1992 και την Ελλάδα το 2004, ξέρουν καλά από εκπλήξεις. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ντεσάμπς προσπαθεί να κρατήσει συγκεντρωμένους τους ποδοσφαιριστές του. Εχουν και δύο σημαντικές απουσίες, αφού είναι τιμωρημένοι ο βασικός στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια, στόπερ Ραμί και ο τρεχαλατζής αμυντικός χαφ Καντέ.
Στη θέση του πρώτου ο δίχως επίσημο παιχνίδι από τον Μάιο Ουμτιτί, ενώ για την αντικατάσταση του δεύτερου ο Ντεσάμπς θα προχωρήσει σε αλλαγή συστήματος, κάνοντας την ομάδα του πιο επιθετική.
Βλέποντας αυτή την τάση από πλευράς Γαλλίας, σε συνδυασμό με την άγνοια κίνδυνου και τη ρέντα των Ισλανδών, έχει νόημα να στραφούμε στις καλοπληρωμένες επιλογές με γκολ. Είτε δηλαδή στο over είτε στο goal/goal.