Η αντίστροφη μέτρηση για το Μουντιάλ, το ρολόι εδώ πάνω δεξιά στο BetMarket, δείχνει πλέον κάτω από 10 ημέρες για τη σέντρα! Η αναμονή μεγαλώνει, η μελέτη είναι στο πικ της, ενώ το πρώτο στοίχημα πλησιάζει (ή έχει ήδη παιχτεί).
Αγαπημένες αγορές πολλών, αυτή της νικήτριας ομάδας, το ζευγάρι του τελικού αλλά και ο πρώτος σκόρερ. Συνήθης πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις, να δημιουργείς στο μυαλό σου το σενάριο της διοργάνωσης, να… παίζεις όλα τα παιχνίδια στο μυαλό σου και να καταλήγεις στις επιλογές σου. Μια πρακτική που θυσιάζει παιχνίδι, φαντασία, τζόγο και λίγο από μαθηματικά. Ασε που κάνεις και τις δικές σου θεωρίες συνωμοσίας!
Ο παράγοντας βέβαια που συνήθως χαλάει αυτά τα σενάρια είναι η ομάδα ή οι ομάδες έκπληξη στους ομίλους. Αυτές που πετάγονται από το πουθενά, κάνουν σούπερ για τα δεδομένα τους τουρνουά και… γκρεμίζουν τέτοιου είδους σενάρια.
Δεν συμβαίνει φυσικά πάντα, τρανή απόδειξη η παραδοχή του Πλατινί πως το Παγκόσμιο του 1998 είχε δομηθεί με τρόπο τέτοιο ώστε Γαλλία, Βραζιλία να συναντηθούν στον τελικό, όπως και τελικά συνέβη.
Τέσσερα χρόνια μετά οι Γάλλοι έπεφταν θύμα έκπληξης από τη Σενεγάλη, μένοντας τελευταίοι στον όμιλο. Η ίδια το 2006 έμενε δεύτερη, πίσω από την Ελβετία, οδηγούμενη όμως σε μια διαδρομή που την έφτασε στον τελικό. Το 2010 οι Ισπανοί βρήκαν το χαμηλό εμπόδιο της Παραγουάης στους «8», ενώ κάλλιστα (αν οι διασταυρώσεις «έβγαιναν» φυσιολογικά) θα μπορούσαν να είχαν πέσει πάνω στην Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιταλία. Κάπως έτσι οι Ολλανδοί το 2010 έπαιξαν με την Κόστα Ρίκα αντί την Αγγλία και η Βραζιλία με τη Χιλή, αντί της Ισπανίας.
Το ερώτημα είναι λοιπόν, πέρα από παιχνιδιάρικα, πόσο αξιόπιστα μπορούν να είναι αυτά τα σενάρια, όταν αρκεί μία έκπληξη ή μια απογοητευτική παρουσία να φέρει τούμπα όλο το ταμπλό;
Το… κάδρο για τον νικητή
Αυτός είναι ο λόγος που προσωπικά απέφυγα να πάω σε τέτοιο σενάριο. Θα πάω με την… εναλλακτική μέθοδο, αυτή δηλαδή που «πρέπει» να βρω την καλύτερη ομάδα από τον… σορό.
Πρώτα οι 32 γίνονται μειώνονται στο πιο ρεαλιστικό, 10. Δεν νομίζω πως νικήτρια Μουντιάλ θα είναι ομάδα που οι στοιχηματικές υπολογίζουν πίσω από την πρώτη δεκάδα.
Αυτοί οι πρώτοι 10 είναι (με δικά μου κριτήρια κατάταξης και όχι ανά απόδοση) λοιπόν: Οι τρεις παγκόσμιες πρωταθλήτριες του παρελθόντος από τη Λατινική Αμερική (Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη). Οι τέσσερις παγκόσμιες πρωταθλήτριες του παρελθόντος από τη Ευρώπη, που συμμετέχουν στη διοργάνωση (Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Αγγλία). Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλία, το ταλαντούχο Βέλγιο και η Κροατία.
Η τελευταία που μπήκε στη λίστα, είναι και η πρώτη που βγαίνει από αυτή. Εφόσον δεν τα κατάφερε το 1998 με Σούκερ και λοιπούς, δεν νομίζω πως θα τα καταφέρει τώρα. Από το κάδρο βγάζω και την Ουρουγουάη, που δεν αποκλείω να κάνει καλό τουρνουά, αλλά όχι να φτάσει και στον τίτλο.
Η οκτάδα
Οι οκτώ που έμειναν θεωρητικά είναι τα φαβορί για τα προημιτελικά. Αν θέλετε τη γνώμη μου, σίγουρα μία από αυτές δεν θα είναι στα προημιτελικά. Κάπου θα γίνει μία έκπληξη. Μην σας πω πως ίσως μία δεν θα περάσει καν από τους ομίλους. Ένστικτο αυτό, αλλά στοίχημα τέτοιο δεν υπάρχει.
Συνεχίζοντας την τακτική της… αφαίρεσης, θα βγάλω πακέτο εκτός τις Ισπανία, Πορτογαλία, που συναντώνται και στον όμιλο. Ηλικιακό το κριτήριο. Μου μοιάζουν κάπως πιο γηρασμένες από όσο θα έπρεπε. Ισως από μία πλευρά και πιο χορτάτες. Στην Ισπανία το νέο αίμα δεν έχει παραγκωνίσει ακόμη τους «παλιούς», ενώ στην Πορτογαλία ο λόγος που με κάνει να πω «όχι» στο να προχωρήσει, είναι οι 35αριδες σχεδόν στόπερ της.
Ηλικιακά αφήνω εκτός και την Αγγλία. Ούτε το να είσαι πολύ νέος είναι καλό και η Αγγλία αυτή τη στιγμή διαθέτει ένα ταλαντούχο μεν αλλά πολύ άπειρο ρόστερ. Όπως άπειρος είναι και ο προπονητής της. Με αυτή την ομάδα, πιο εύκολα θα πόνταρα να σηκώσει το euro 2020 σε δύο χρόνια.
Δύο… μη ποδοσφαιρικές αφαιρέσεις
Από την πεντάδα που έχει απομείνει, βγάζω εκτός Γερμανία και Βραζιλία για λόγους μη ποδοσφαιρικούς. Η Βραζιλία είναι το εμπορικότερο όνομα της διοργάνωσης και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως έχει κατακτήσει κάθε τουρνουά που έγινε με σκοπό το άνοιγμα της αγοράς. Το σήκωσε την πρώτη φορά που έγινε στις ΗΠΑ το 1994, ενώ πήρε και εκείνο στην Ασία το 2002. Στο μυαλό μου είναι πιθανότερο να σηκώσει το επόμενο, στο Κατάρ.
Οσο για τη Γερμανία, είναι σε μία μόνιμη και ανοιχτή κόντρα με τους Ρώσους. Το να σηκώσει η Γερμανική ομάδα την κούπα μπροστά στα μούτρα του Πούτιν, το θεωρώ σχεδόν απίθανο.
Και αγωνιστικά να το δούμε πάντως, δεν με γεμίζουν οι δύο τους. Η Γερμανία απέχει πολύ από την ομάδα που είδαμε πριν τέσσερα χρόνια, ενώ στη Βραζιλία εντοπίζω δημιουργικά κενά στη μεσαία γραμμή. Ενας πολύ αμυντικογενής προπονητής, που βασίζεται στο 4-3-3 με τρεις παίκτες στο κέντρο που περισσότερο μαρκάρουν παρά μπορούν να απειλήσουν.
Τρεις πέρασαν στην τελική διαλογή
Ετσι έμεινα με μία τριάδα. Την Αργεντινή, τη Γαλλία και το Βέλγιο. Αυτές «βλέπω» σήμερα πιο κοντά στην κούπα. Και οι τρείς έχουν και μια ιστορία να τις συνοδεύει. Και το ποδόσφαιρο είναι ωραιότερο όταν συνοδεύεται από «γεμάτες» ιστορίες.
Για την Αργεντινή θα είναι η δικαίωση του Μέσι. Μια ομάδα που παραλίγο να μείνει εκτός στα προκριματικά, αλλά κατάφερε τελικά μετά κόπων και βασάνων να είναι παρούσα στην τελική φάση. Με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο να δικαιώνεται και να σηκώνει στα 31 του το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Στη Γαλλία ξεκινά η εποχή Μ’Μπαπέ. Αν σήμερα όλοι μιλάνε για Μέσι ή Ρονάλντο, δεν αποκλείεται σε λίγα χρόνια να μιλάμε για τον Μ’Μπαπέ. Ο Πελέ το πήρε στα 17, ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο επίσης ήταν στην αποστολή το 1994. Ο Μ’Μπαπέ μπορεί να γράψει τη δική του ιστορία με μία κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου πριν τα 20 χρόνια του. Οι Γάλλοι βέβαια πλην του Μ’Μπαπέ έχουν και ένα πληρέστατο ρόστερ, με Γκριζμάν, Καντέ, Πογκμπά, Βαράν κτλ.
Τέλος το Βέλγιο. Η ένατη ομάδα! Οκτώ όσες έχουν κατακτήσει το Μουντιάλ. Πολύ μικρός αριθμός για ένα προϊόν τόσο εμπορικό. Τελευταία «νέα» στον πίνακα κατακτήσεων η Ισπανία το 2010, πιο πίσω ήταν η Γαλλία το 1998 και ακόμη πιο πίσω η Αργεντινή το 1978, η Αγγλία το 1966 και η Βραζιλία το 1958! Κάθε δεκαετία σχεδόν μία νέα ομάδα, περίπου ανά τρία τουρνουά, αν εξαιρέσουμε την 20ετία μεταξύ Αργεντινής και Γαλλίας που άφησε κενή από νέες κατακτήσεις τη δεκαετία του 80. Τότε που όλοι βέβαια συμφωνούν πως ήταν η σειρά των Ολλανδών, αλλά για λόγους που δεν είναι της παρούσης, δεν έφτασαν στην κορυφή. Ταλέντο το Βέλγιο έχει μπόλικο. Παικταράδες σε πολλές γραμμές και έναν σούπερ τερματοφύλακα τον Κουρτουά.
Οι σκόρερ
Επιλογή για πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης κάνεις συνήθως από τις ομάδες που περιμένεις να τερματίσουν ψηλά. Ετσι καταλήγω σε Μέσι, Γκριζμάν και Λουκάκου, με τους δύο τελευταίους να έχουν περισσότερες πιθανότητες να μπούνε στο παιχνίδι μου, λόγω καλύτερων αποδόσεων.
Το παιχνίδι μου
Ωρα να… λογαριαστούμε, μίας και δεν το κάναμε στον πρόλογο. Τρείς… προκριματικές στήλες θα διαβάσετε από μένα. Σήμερα ανάλυση νικητή και πρώτου σκόρερ. Παρασκευή οι τέσσερις πρώτοι όμιλοι. Τρίτη οι άλλοι τέσσερις. Και στις τρεις στήλες θα καταλήγω σε διαλογή (θυμίζω από τη σημερινή, Αργεντινή, Γαλλία, Βέλγιο για κατάκτηση. Γκριζμάν, Λουκάκου για πρώτος σκόρερ) και την επόμενη Τετάρτη στην τέταρτη και τελική στήλη, θα καταλήξω σε οριστικές προτάσεις μακροχρόνιων. Και από Πέμπτη μπαίνουμε σε παιχνίδι 1ης αγωνιστικής.