- «Σκηνές χάους ακολούθησαν τη λήξη του αγώνα της Θύελλας Ραφήνας με τον Εθνικό στο «Π. Σκούφος». Οι γηπεδούχοι επικράτησαν 2-1, με τους οπαδούς των Πειραιωτών να επιτίθενται στον διαιτητή Αλιάγα (Δυτικής Αττικής) μετά τη λήξη της. Οι οπαδοί προπηλάκισαν τον διαιτητή και στη συνέχεια τον χτύπησαν. Μάλιστα, ένας οπαδός κινήθηκε εναντίον του με σιδηρολοστό και τον χτύπησε στον ώμο. Ο διαιτητής που μάλλον έχει κάταγμα κλείδας, μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.»
- «Οπαδοί της Προοδευτικής περίμεναν αυτούς του Ιωνικού πριν το παιχνίδι της Basket League του Ιωνικού με τον Απόλλωνα Πατρών. Ακολούθησαν άγρια επεισόδια με τραυματίες και υλικές ζημιές, κυρίως σπασμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια».
- Στόχος επίθεσης από οπαδούς αντίπαλης ομάδας έγινε σύνδεσμος του Ολυμπιακού στο Πέραμα το βράδυ της Κυριακής, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν επεισόδια. Στόχος επίθεσης από οπαδούς αντίπαλης ομάδας έγινε σύνδεσμος του Ολυμπιακού στο Πέραμα το βράδυ της Κυριακής, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν επεισόδια. Ομάδα αγνώστων επιτέθηκε στον σύνδεσμο με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν επεισόδια μεταξύ των δύο πλευρών και η περιοχή να μετατραπεί σε πεδίο μάχης».
Κι όμως, τα παραπάνω τρία περιστατικά, δεν είναι τίποτα περισσότερο από όσα εκτυλίχθηκαν μόνο μέσα σε μια μέρα, το απόγευμα της Κυριακής που μας πέρασε. Δυστυχώς τα αντίστοιχα περιστατικά που περνούν στα ψιλά της επικαιρότητας, βρίσκονται σχεδόν στην ημερησία διάταξη και ακουμπούν όλο το φάσμα της αθλητικής μας δραστηριότητας: από το πρωτάθλημα εφήβων (!) του Πόλο (μόλις την περασμένη εβδομάδα), μέχρι το Βόλεϊ και το Πόλο γυναικών, το μπάσκετ κοκ.
Δυστυχώς στην Ελλάδα το αθλητικό προϊόν είναι εδώ και δεκαετίες κλινικά νεκρό, για τον απλούστατο λόγο ότι έχει κοπεί ο ομφάλιος λώρος με τον μέσο φίλαθλο, κανένας σώφρων πατέρας δεν παίρνει πια τον γιό του ή την κόρη του από το χέρι να τους πάει στο γήπεδο, παραδίδοντας τη σκυτάλη που πήρε κάποτε από τον πατέρα του και εκείνος από τον παππού του κοκ. Οι δε Δευτέρες στο σχολείο, δεν έχουν πια το παραμικρό ποδοσφαιρικό χρώμα, το πολύ να συζητηθεί – στην καλύτερη των περιπτώσεων – τι έκανε το Σ/Κ η Λίβερπουλ ή η Μπαρτσελόνα.
Και κάπως έτσι καταλήξαμε στην χθεσινή αποφράδα μέρα, με ένα ακόμη περιστατικό που δεν το χωράει ο νους. Όχι, αυτό δεν είναι οπαδική βία, είναι κοινό έγκλημα, για το οποίο όμως έχουμε ευθύνη όλοι: από τον μεγαλύτερο πρόεδρο ή ταγό της χώρας, μέχρι τον τελευταίο πατέρα που βρίζει και ασχημονεί όταν βλέπει αγώνα των Κ12 ή των Κ16, τόσο την ώρα του αγώνα, όσο φυσικά και οδηγώντας στην επιστροφή για το σπίτι.
Για το πως φτάσαμε στο σημείο να είμαστε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα στον κόσμο με άδεια γήπεδα, τα οποία τα νέμεται μια θλιβερή μειοψηφία υποτιθέμενων οπαδών και το πως οι ίδιοι οι οπαδοί επιτρέπουν σε συνδικάτα εγκλήματος να διασύρουν το οπαδικό κίνημα, είναι κάτι που πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι.
«Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είμαι πολύ απογοητευμένος από αυτή τη στάση. Σας διαβεβαιώ ότι είναι, πολύ, πολύ περισσότερο σημαντικό από αυτό».
Δυστυχώς τα παραπάνω λόγια του Μπιλ Σάνκλι, με την αμορφωσιά και την διαστρέβλωση που κυριαρχεί παντού σήμερα, φαίνεται ότι εμείς εδώ στην «καλύτερη χώρα του κόσμου» τα έχουμε πάρει τοις μετρητοίς. Και εάν δεν υπάρξει η κοινή βούληση να ριζικές αλλαγές τώρα, ναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα παραμείνει στο χείλος μεταξύ ζωής και θανάτου. Δηλαδή η ίδια η επιβίωση του.
ΥΓ. Υποτίθεται ότι σήμερα θα μιλάγαμε για το πρωτάθλημα της Super League 2 (που έχει πλήρη δράση) και τον 4ο όμιλο του πρωταθλήματος της Γ΄ Εθνικής. Με τι καρδιά όμως να συζητήσουμε – αλλά ακόμη και αν μπαίναμε στην παθογενή διαδικασία, τι να αναλύσουμε: το πως και γιατί πχ ο άσσος του Αστέρα Βλαχιώτη έχει πέσει από το 2.45 στο 1.45 ή γιατί η Παναχαϊκή του Σούλη Παπαδόπουλου πληρώνει μόλις 1.50 κόντρα στον κατά τεκμήριο πολύ καλύτερο (αγωνιστικά τουλάχιστον) Τηλυκράτη❓