Ο Ιούνιος είναι πολύ ιδιαίτερος για το ευγενές άθλημα του Τένις, καθώς είναι ο μοναδικός μήνας του χρόνου που το φόντο στα παιχνίδια είναι ένα υπέροχο πράσινο και όχι το καφέ του χώματος ή οι διάφορες αποχρώσεις του μπλε που έχουν συνήθως οι σκληρές επιφάνειες.
Η σεζόν του γκαζόν εδώ και αρκετά χρόνια, έχει συρρικνωθεί σε μόλις ένα μήνα και 7-8 τουρνουά, τα οποία λειτουργούν περισσότερο σαν προπομπός του Γουίμπλεντον, του μοναδικό Γκραν Σλαμ που έχει μείνει πιστό στο γρασίδι, με την ίδια λογική που Εγγλέζοι παραμένουν αιώνια πιστοί στις παραδόσεις τους. Γιατί παρότι έχει πια ξεχαστεί, είναι ενδεικτικό ότι τόσο το Αμερικάνικο Όπεν μέχρι το 1974 (σχεδόν ένα αιώνα), όσο και το Αυστραλιανό Όπεν μέχρι το 1987 διεξάγονταν και αυτά σε γρασίδι.
Για όλα φταίει βέβαια το γκαζόν που αφενός είναι πανάκριβη επιφάνεια ως προς τη συντήρηση και αφετέρου τρομερά ιδιαίτερη ως προς το σκάσιμο της μπάλας και το “footwork”, δηλαδή το πόσο δύσκολα μπορείς να “σερφάρουν” τα πόδια των παικτών (σε πλήρη αντίθεση με το χώμα) ή το πόσο εύκολο (ανάλογα με την υγρασία) είναι απλά να γλιστρήσεις ή να παραπατήσεις. Γι’ αυτό και η μετάβαση από την εκτεταμένη χωμάτινη σεζόν στο χώμα, σε αυτή τη μικρή νησίδα του γκαζόν είναι πολύ δύσκολη για τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών.
Το γεγονός ότι μιλάμε για ένα τόσο μικρό κομμάτι της σεζόν και μία τόσο “προς εξαφάνιση” επιφάνεια, έχει χωρίσει τους παίκτες σε δύο κατηγορίες. Στη μεγάλη πλειοψηφία που βλέπει αυτά τα τουρνουά περίπου σαν “αναγκαίο κακό”, γιατί δεν θέλει να χάσει την αίγλη (ή το τσεκ) της συμμετοχής στο Γουίμπλεντον και σε μια μειοψηφία παικτών, όπως πχ ο Κύργιος ή ο Μπερετίνι που προτίμησαν να μην αγωνιστούν στο Ρολάν Γκαρός για για να προετοιμαστούν όσο καλύτερα μπορούν για το Γουίμπλεντον.
Επιλέξαμε λοιπόν να ασχοληθούμε με τα παιχνίδια αυτής της εβδομάδας (και φυσικά τις 15 μέρες του Γουίμπλεντον) για δύο λόγους: αφενός γιατί έχουμε ήδη ένα πρώτο δείγμα γραφής από τα τουρνουά της περασμένης εβδομάδας για την κατάσταση των παικτών και την προσαρμογή τους στην επιφάνεια και αφετέρου γιατί είναι “500αρια” τουρνουά, ήτοι με σημαντικό έπαθλο που οι καλοί παίκτες τα βλέπουν σαν “test drive” για το Γουίμπλεντον. Αντίθετα την επόμενη εβδομάδα, κάποιοι θα “κρατηθούν” γιατί είναι αμέσως πριν την έναρξη του Γουίμπλεντον.
Με βάσει όλα τα παραπάνω κριτήρια, στηρίζονται οι επιλογές της ημέρας, αλλά και όλης της εβδομάδας. Για παράδειγμα, την περασμένη εβδομάδα ο Μπασιλασβίλι έκανε δύο δυνατές εμφανίσεις, κερδίζοντας απολύτως δίκαια τον Μουζέτι και χάνοντας στις λεπτομέρειες με 2-1 από τον εξπέρ στο γρασίδι Κύργιος, ο οποίος εκφράστηκε πολύ κολακευτικά γι’ αυτόν στη συνέντευξη τύπου. Ο Γεωργιανός λοιπόν, ο οποίος και πέρυσι έκανε καλή σεζόν στο γκαζόν, φτάνοντας στα ημιτελικά του τουρνουά του Χάλε, έχει σίγουρα καλύτερες πιθανότητες από όσο λέει το 4.50 να κερδίσει σήμερα τον ευέξαπτο Ρούμπλεφ στην πρεμιέρα του Χάλε. Έναν Ρούμπλεφ που θα παίξει το πρώτο του παιχνίδι σε γκαζόν φέτος και που έχει ιστορικό πολύ αμφίρροπων αναμετρήσεων με τον Μπασιλασβίλι.
Αντίστοιχη περίπτωση είναι το Καζάτκινα – Καλίνινα. Το παιχνίδι της Καζάτκινα δεν ταιριάζει καθόλου στο γρασίδι και έρχεται κατ’ ευθείαν από το Ρολάν Γκαρός, τη στιγμή που η Καλίνινα έχει παίξει δύο καλά ματς και πίεσε πολύ την Αλεξάντροβα που εντέλει κέρδισε με τρομερές εμφανίσεις το τουρνουά του Χερτόγκενμπος στην Ολλανδία.
Σοβαρά προβλήματα περιμένω να αντιμετωπίσει και η ανυποψίαστη Σάσνοβιτς (επίσης κλασσική παίκτρια χώματος) κόντρα στην πολύ ταλαντούχα Γκαζάνοβα που το παιχνίδι της (έχει πολύ δυνατά χτυπήματα με δύσκολες γωνίες) δείχνει να ταιριάζει στο γρασίδι. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η Γκαζάνοβα κάνει απίστευτα πολλά διπλά λάθη, αν τα περιορίσει σήμερα, έχει καλές πιθανότητες ακόμη και για νίκη.
Το παιχνίδι μου
13/6 – 12:00 Καζάτκινα – Καλίνινα 2 (3.10)
Μονό σε απόδοση 3.20 στον Stoiximan με 30 μονάδες
13/6 – 14:30 Ρούμπλεφ – Μπασιλασβίλι 2 (4.55)
Μονό σε απόδοση 4.55 στον Stoiximan με 30 μονάδες
13/6 – 17:00 Γκασάνοβα – Σάσνοβιτς 1 (4.45)
Μονό σε απόδοση 4.45 στον Stoiximan με 30 μονάδες