Παρότι έφτασε στο Παρίσι σχεδόν με σπασμένα πλευρά, παρότι πάτησε τα 36 και όταν μπαίνει στο τερέν, κάθε φορά (λέει) αναρωτιέται αν θα αντέξει το σκαρί του και ότι αυτό ίσως είναι το τελευταίο του Ρολάν Γκαρός, παρότι οι μπουκ τον είχαν ξεγραμμένο κόντρα στον Τζόκοβιτς, δίνοντας τον σε απόδοση 3.20+ ο Ράφα Ναδάλ είναι ακόμη εδώ και σαν άλλος “εξολοθρευτής” όπως ο Σβαρτσενέγκερ στα νιάτα του, όσες λαβωματιές και αν του καταφέρουν, στο τέλος κάνει σκόνη κάθε αντίπαλο στο αγαπημένο του χώμα.
Προφανώς και ο Ζβέρεφ έχει παίξει καλό τένις σε αυτό το Ρολάν Γκαρός με αποκορύφωμα το εντυπωσιακό 3-1 επί του Αλκάραθ προχθές (παρότι ο “δαίμονας” Αλκάραθ είχε δείξει σημάδια ότι δεν είναι στο 100%) από το ξεκίνημα του τουρνουά). Μόνο και μόνο για αυτό, ίσως άξιζε μεγαλύτερο σεβασμό από τους μπουκ και το 1.30 στον Ναδάλ φαντάζει κάπως υπερβολικό. Από την άλλη όμως, με τον Ισπανό, όσους άσσους κι αν σερβίρεις και όσο και να τον πιέσει, να βγάζει απίθανους “winners” σαν Λερναία Ύδρα, δεν κοντράρεται με τίποτα, πόσο μάλλον την ημέρα των γενεθλίων του…
Τα παλιότερα χρόνια, όταν ο Άντι Μάρεϊ είχε αποδειχθεί ισάξιος αντίπαλος της μαγικής τριάδας Φέντερερ – Ναδάλ – Τζόκοβιτς, είχε καθιερωθεί και στο Τένις, ο δημοφιλής όρος Big 4, συμπεριλαμβάνοντας και τον Σκωτσέζο. Όποιος όμως είχε παρακολουθήσει το US Open του 2014 και το Αυστραλιανό του 2018 θα σου πει ότι στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μιλάμε για Big 5!
Γιατί στην ιστορία του αθλήματος, υπάρχουν μόλις 5 παίκτες που έχουν φτάσει στα ημιτελικά και στα τέσσερα Γκραν Σλαμ, οι Big 4 που λέγαμε πριν συν τον Μάριν Τσίλιτς, ο οποίος με την προχθεσινή του επική νίκη επί του Ρούμπλεφ, έγινε ο πέμπτος παίκτης που καταφέρνει κάτι τέτοιο. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ τον Ρούμπλεφ να παίζει τόσο καλά, με ανίκητο σερβίς, τρομερές επιστροφές και τόσο λίγα λάθη. Και όμως ο Τσίλιτς ήταν βράχος, με 33 άσσους και 88 “winners” πήρε τελικά τη νίκη, επικρατώντας κατά κράτος στο τάι μπρέικ του 5ου σετ.
Ο Τσίλιτς μπορεί κυρίως λόγω τραυματισμών και άλλων ιδιαιτεροτήτων να μην είναι συνέχεια στο προσκήνιο, αλλά όταν είναι στο 100%, ειδικά σε σκληρή επιφάνεια (όπως στο κερδισμένο US Open του 2014 έχοντας κερδίσει στον ημιτελικό με 3-0 τον Φέντερερ) είναι κυριολεκτικά άπαιχτος. Και το χαρακτηριστικό σε αυτό το Ρολάν Γκαρός είναι ότι παρότι το χώμα δεν είναι η ιδανική επιφάνεια για το παιχνίδι του, σου δίνει την εντύπωση ότι παίζει λες και η επιφάνεια δεν έχει καμία σημασία, σαν να παίζει στο τσιμέντο.
Φυσικά και η σταθερότητα και η αξιοπιστία του Ρουντ να παίζει πανομοιότυπους πόντους και να βγάζει δύσκολες άμυνες, θα είναι ένα σοβαρό τεστ για την πνευματική δύναμη του Κροάτη. Αλλά με βάση τα έχουμε δει μέχρι τώρα σε αυτό το Ρολάν Γκαρός και την παρακαταθήκη του Κροάτη σε ανάλογους αγώνες στο παρελθόν, αδυνατώ να συλλάβω γιατί δεν λογίζεται σαν φαβορί (έστω οριακό) της αποψινής αναμέτρησης. Και βλέπω τις αποδόσεις των μπουκ και τρελαίνομαι – ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω! Ίδωμεν…
Το παιχνίδι μου
18:45 Ρουντ – Τσίλιτς 2 (2.87)
Μονό σε απόδοση 2.87 στο Pamestoixima.gr με 80 μονάδες