Τι εστί προπονητής…

Μιας και το γερμανικό πρωτάθλημα θα ξεκινήσει την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου, συχνά πυκνά θα έρχομαι με μερικά ενδιαφέρονται άρθρα. Μερικά θα έχουν στοιχηματικό ενδιαφέρον, μερικά ποδοσφαιρικό και μερικά θα έχουνε απλά να κάνουν με ιστοριούλες από την Μπουντεσλίγκα.

Στο σημερινό άρθρο θα μιλήσω για το πόσο σημαντικός είναι ένας καλός προπονητής σε μία ομάδα. Παίκτες υπάρχουν εκατομμύρια και μάλιστα καλοί, το θέμα είναι πόσο μπορεί να τους αλλάξει προς το καλύτερο ένας προπονητής και πως μπορεί να αλλάξει την ροή ενός αγώνα.

Για να γίνει λοιπόν κατανοητό, επέλεξα να ασχοληθώ με το παιχνίδι της Γκλάντμπαχ με την Ντάρμστατ. Το τελευταίο παιχνίδι που έγινε στην Μπουντεσλίγκα για το 2015. Όλοι προφανώς θα ξέρετε τον Σούμπερτ και αν όχι, ήρθε η ώρα να τον μάθετε. Ένας σχετικά “πιτσιρίκος” προπονητής που τώρα ξεκινάει να μπαίνει στα βαθιά νερά, στην επιφάνεια, στην αφρόκρεμα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Θετικές παρουσίες στην Πάντερμπορν (2009/2011) ενώ δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την δουλειά του στην Πάουλι (2011/2012). Για αρκετά μεγάλο διάστημα προπονούσε την μικρότερη εθνική ομάδα της Γερμανίας (Under15) μέχρι που ήρθε η πρόκληση της Γκλάντμπαχ.

Ανέλαβε την Γκλάντμπαχ σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Είχε μόλις ηττηθεί από το αντίπαλο δέος (Κολωνία) και ο Λουίς Φαβρ είχε μόλις παραιτηθεί. Ξεκίνησε ιδανικά και σιγά σιγά κατάφερε να χτίσει ένα σερί 10 αήττητων αγωνιστικών στην Bundesliga (8 νίκες, 2 ισοπαλίες) όταν μέχρι τότε η Μπορούσσια μετρούσε έξι σερί ήττες. Επίσης μετράει δύο ισοπαλίες με την Γιουβέντους εντός/εκτός αλλά και μια μεγάλη νίκη επί της Σεβίλης με 4-2 στο Μπορούσια Παρκ. Κατάφερε να αντιστρέψει κλίμα και ψυχολογία και να πάρει το μάξιμουμ από τους παίκτες του παρά την απίστευτη κούραση ελέω τραυματισμών.

Pre-match

Προσεγγίζοντας λοιπόν το παιχνίδι με την Ντάρμστατ, όλα τα δεδομένα ήταν εναντίων του. Ψυχολογία ομάδας; Κακή! Αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ, “φάπα” από την Λεβερκούζεν εκτός έδρας και φυσικά ήττα-αποκλεισμός από την Βέρντερ Βρέμης λίγες μέρες πριν. Απουσίες; Πάρα πολλές. Κούραση; Επί 2.5 μήνες έπαιζαν οι ίδιοι παίκτες Κυριακή/Τετάρτη. Παρόλα αυτά κατάφερε τις ήττες των προηγούμενων αγωνιστικών να τις “μεταφράσει”, να εστιάσει στα λάθη και να πάρει το καλύτερο δυνατό.

Πρώτο ημίχρονο

Ξεκίνησε το παιχνίδι με ένα τρικ, άφησε εκτός τον Νταχούντ (εξάρι, 19χρονος) και έβαλε στην θέση του τον πολύπειρο Νόρντβαϊτ έτσι ώστε οι προωθήσεις του Ξάκα να μην αφήνουν εκτεθειμένο το κέντρο. Έτσι περιόρισε την καλύτερη ομάδα αντεπιθέσεων στην Λίγκα. Βέβαια το γκολ από καραμπόλα και κεφαλιά του κοντύτερου παίκτη στον αγωνιστικό χώρο αλλά και η αποβολή του Ξάκα έφεραν τα πάνω κάτω. Επομένως ότι καλό πήγε να διορθώσει ο κόουτς, κατέρρευσε μόλις σε 10 λεπτά. Βέβαια δεν έμεινε άπραγος. Αμέσως μετά την αποβολή του Ξάκα, έφερε το κέντρο τον Τζόνσον αφήνοντας κενή την πλευρά του Βεντ ο οποίος πλέον έπαιζε όλη την πλευρά. Αυτό το τρικ έδωσε κατευθείαν γκολ (ισοφάριση) για την Γκλάντμπαχ καθώς προήλθε από τον άξονα, τον οποίο είχε “φορτώσει”.

Μέχρι το 65’…

Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου άλλαξε τελείως το σύστημα της ομάδας, αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλο τεχνικό (Σούστερ). Γύρισε προς τα πίσω όλους του παίκτες και με ένα 4-5-0 κυνηγούσε μέσα στο ίδιο του το γήπεδο τις αντεπιθέσεις. Με το που έκλεβε η ομάδα την μπάλα, φάνηκε το πόσο δουλεμένο ήταν αυτό καθώς οι πέντε αυτές θέσεις στο κέντρο ανέβαζαν όλη την ομάδα από την άμυνα στην επίθεση. “Μάστορας” σε αυτό φυσικά ο Ράφαελ που κέρδισε 9 φάουλ στο διάστημα 45-65, έδωσε ανάσες σε όλους τους άλλους. Επίσης πήρε τελικά κάτι από την εμπειρία του Νόρντβαϊτ ο οποίος με απευθείας φάουλ έδωσε το προβάδισμα στην Vfl. Η δικαίωση φυσικά για τον Σούμπερτ ήταν ότι το συγκεκριμένο φάουλ/γκολ ήταν δουλεμένο Παρασκευή και Σάββατο στην προπόνηση, ξέροντας ότι η αριστερή πλευρά της Ντάρμστατ (δεξιά για τον επιτιθέμενο) έχει δώσει τα περισσότερα φάουλ φέτος στους αντιπάλους. Μετά από το 60′ ήταν λογικό να επέλθει η κούραση, ιδιαίτερα στο κέντρο. Δέχτηκε γκολ από κεφαλιά ενώ σε παρόμοιες περιπτώσεις παραλίγο να δεχτεί άλλα δύο γκολ με τον Βάγκνερ να κάνει ότι θέλει.

Το ρουά ματ

Και εδώ έρχεται το κομβικό σημείο του παιχνιδιού….εδώ φάνηκε η διαφορά στο να έχεις έναν προπονητή ο οποίος μαθαίνει από τα λάθη του και φυσικά διαβάζει τον αντίπαλο και ας λέγεται…Ντάρμστατ.

Άλλαξε το παιχνίδι, άλλαξε την ροή του παιχνιδιού βάζοντας αμυντικό (!). Έβγαλε τον Αζάρ και έβαλε τον ψηλότερο παίκτη της ομάδας, Μπρουερς να μαρκάρει τον Βάγκνερ της Ντάρμστατ (ο σκόρερ αλλά και ο πολυτιμότερος μέχρι τότε) man-to-man. Κράτησε σταθερά πίσω τους Ελβέντι-Κρίστενσεν-Κορμπ ενώ έστειλε το αριστερό μπακ Βεντ στην επίθεση (!). Κράτησε σταθερούς στο κέντρο τους Ράφαελ-Στιντελ-Νορντβαϊτ (υπερείχαν σε ντρίπλα και κράτημα μπάλας από τον Ρόζεντχαλ και Γκόντορφ της Ντάρμστατ) και έδωσε εντολές μόνο στους Τζόνσον και Βεντ να “τορπιλίζουν” την αντίπαλη άμυνα. Οι χώροι βρέθηκαν μετά το 80, παρά το ότι ήταν με 10, παρά το ότι υπήρχε απίστευτη κούραση. Χρυσός σκόρερ; Μα φυσικά ο αριστερός μπακ, ο Βεντ, το κλειδί της επιτυχίας.

Μπορεί αυτές οι λεπτομέρειες να μην φαίνονται, μπορεί να είναι αδιάφορες αν στο ταμπλό γράφει 3-2, όμως η Γκλάντμπαχ δεν κέρδισε μόνο τρεις βαθμούς σε αυτό το παιχνίδι, κέρδισε ωριμότητα, εμπειρία, εμπιστοσύνη και όλα αυτά σε ένα πρόσωπο, τον Σούμπερτ.